บทที่ 530 มาแต่งหน้ากันเถอะ

สวนสาธารณะ

สถานที่แห่งนี้อยู่ไกลลิบเลย นอกจากจะมีคนมาเดินเล่นนานๆ ที ก็แทบจะเงียบร้าง

ซูซานกำลังนั่งเล่นสบายๆ อยู่บนม้านั่ง ค่อยๆ แทะแซนด์วิชในมือ

อากาศค่อนข้างเย็นสบาย ทำให้เธอรู้สึกหัวโล่งขึ้น ไม่กระวนกระวายเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว

เสื้อสูทของเคเลบคลุมไหล่เธออยู่

ซูซานพึมพำ "ขอบใจนะ"

กินแซนด์วิ...

Accedi e continua a leggere