บทที่ 579: เหนื่อยหน่อยหน่อย

แคนดี้คว้ามือเกรซไว้แน่นเหมือนเป็นเชือกช่วยชีวิต ทันทีที่ทั้งคู่นั่งลงที่โต๊ะ แคนดี้ก็สูดหายใจเข้าลึกอย่างมีจริตจะก้าน "โห ดูอาหารพวกนี้สิคะแม่ ซูซานทำแต่ของโปรดหนูตลอดเลย แถมยังดูแลหนูอย่างดีเหมือนเจ้าหญิงเลยค่ะ"

"มิน่าล่ะแก้มยุ้ยเชียว ขอบคุณซูซานเขาดีๆ หรือยังล่ะเรา" เกรซถาม

"แน่นอนค่ะ หนูขอบคุณ...

Accedi e continua a leggere