บทที่ 594: มาตายด้วยกัน

โกดังหมายเลข 8

สถานที่อบอวลไปด้วยกลิ่นสนิม ฝุ่นผงลอยคละคลุ้งอยู่ในอากาศ

ลำแสงสาดส่องไปที่เกรซ

เกรซมัดแคนดี้ไว้กับเก้าอี้แล้ว ทันทีที่เห็นซูซาน แคนดี้ก็เริ่มดิ้นรนและกรีดร้อง "ซูซาน ช่วยหนูด้วย ช่วยหนูด้วย!"

"แคนดี้ ไม่ต้องกลัวนะ ฉันอยู่นี่แล้ว เดี๋ยวฉันช่วยหนูเอง" ซูซานรีบพูด เธอวิตกกังวลอย่างมา...

Accedi e continua a leggere