บทที่ 599: ความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต

ซูซานชะโงกมองออกไปนอกหน้าต่าง ในที่สุดหิมะก็หยุดตก ทิ้งปุยหิมะหนาเตอะไว้บนพื้น คงน่าเสียดายแย่ถ้าไม่ได้เล่นปาหิมะกันท่ามกลางหิมะมากมายขนาดนี้ อีกอย่าง เด็กๆ ก็ชอบเล่นหิมะอยู่แล้ว และเธอก็เห็นด้วยเต็มที่

ซูซานลุกจากเตียง "เอาล่ะ เราเล่นปาหิมะกันได้ แต่ลูกต้องใส่เสื้อผ้าให้อุ่นๆ ก่อนนะ"

"แม่ครับ ผมอ...