บทที่ 628: ไม่มี “เรา”

ดวงตาของจูนิเปอร์เย็นชาดุจน้ำแข็ง ริมฝีปากเหยียดยิ้มขณะกดรับสาย

"แกไปมุดหัวอยู่ที่ไหนมา! ทำไมเมื่อคืนไม่กลับบ้าน? นี่มันชักจะไปกันใหญ่แล้วนะ กลับมาเดี๋ยวนี้" แอรอนตะคอกใส่โทรศัพท์

"แล้วพ่อจะสนทำไมว่าหนูอยู่ที่ไหน? มันเรื่องอะไรของพ่อด้วยเหรอ?" จูนิเปอร์สวนกลับทันควัน

"ฟังที่ตัวเองพูดบ้างไหม? พ่อเ...

Accedi e continua a leggere