บทที่ 7 การหางาน

เช้าตรู่วันต่อมา ก่อน 8 โมงเช้า เลย์ลาก็มาถึงตึกของฮอลแลนด์กรุ๊ป

เธอมองขึ้นไปยังตึกระฟ้าอันงดงาม ตะลึงงันไปหมด ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมถึงเป็นกลุ่มบริษัทการเงินชั้นนำ เธอตกใจมากจนพูดไม่ออก

พนักงานที่เดินเข้าออกต่างแสดงความรู้สึกเหนือกว่าออกมา หัวใจของเลย์ลาเต้นรัว เธอใฝ่ฝันที่จะเป็นดีไซเนอร์ชั้นนำ

เมื่อลิฟต์มาถึง เลย์ลาก้าวเข้าไป พร้อมกับให้กำลังใจตัวเองในใจ 'สู้ๆ นะ เธอทำได้อยู่แล้ว'

เธอหารู้ไม่ว่า มีใครบางคนมองเห็นเธอเป็นเหยื่อแล้ว

ทันทีที่ซามูเอลก้าวเข้าสู่ล็อบบี้บริษัท เขาก็เห็นร่างที่คุ้นเคย

เลย์ลาในชุดทางการ เห็นได้ชัดว่ามาที่นี่เพื่อสัมภาษณ์งาน

ซามูเอลสั่ง "ไปเอาเรซูเม่ของผู้หญิงคนนั้นมา"

เจมส์ตอบ "ครับ คุณฮอลแลนด์"

ไม่ถึงสิบนาทีต่อมา ในห้องทำงานของซีอีโอ ซามูเอลมองไปที่เรซูเม่ เด็กสาวในรูปมีรอยยิ้มสดใสและฟันขาวเรียงสวย

เธอไม่เคยยิ้มให้เขาแบบนั้นเลย และทำตัวเหมือนลูกแมวพยศเวลาอยู่กับเขาตลอด

ใครจะรู้ว่าเธอเป็นนักศึกษาหัวกะทิขนาดนี้

ส่วนด้านอื่นๆ ก็อย่างที่เจมส์บอก เธอค่อนข้างธรรมดา ประสบการณ์ทำงานไม่เพียงพอ และน่าจะจำกัดอยู่แค่งานพาร์ทไทม์บางอย่าง

หลานชายของเขาปล่อยให้แฟนทำงานหนักขนาดนี้ได้ยังไงกัน?

"จ้างผู้หญิงคนนี้" เขากล่าว เขาต้องการมีปฏิสัมพันธ์กับเธอเป็นการส่วนตัวเพื่อตัดสินนิสัยใจคอของเธอ

"ครับ คุณฮอลแลนด์" เจมส์พยักหน้า

ทันทีที่เลย์ลาก้าวขึ้นรถประจำทาง เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากฮอลแลนด์กรุ๊ป

"ฉันได้งานแล้วเหรอคะ? เริ่มงานพรุ่งนี้เลยเหรอ? เยี่ยมไปเลยค่ะ ขอบคุณมากเลยค่ะ!" เลย์ลาดีใจสุดขีด เธอได้งานทั้งที่โอกาสน้อยนิด โชคดีของเธอช่างเหลือเชื่อจริงๆ

นี่เป็นแสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวในช่วงเวลาหม่นหมองที่ผ่านมาของเธอ

บางทีเธออาจเผชิญกับความผิดหวังมามากเกินไปในชีวิต เธอเคยคิดว่าวินเซนต์คือแสงสว่างในชีวิต และเชื่ออย่างไร้เดียงสาว่าพวกเขาจะอยู่ด้วยกันตลอดไป ไม่เคยคาดคิดว่าเขาจะทรยศเธอ และหัวใจของเธอก็เจ็บปวดขึ้นมาอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม เธอรู้ว่าพวกเขาจะไม่มีวันกลับมาอยู่ด้วยกันได้อีก เขาไม่คู่ควรให้เธอต้องเสียใจ

เธอต้องเรียนรู้ที่จะอดทนต่อความเหงาและเข้มแข็ง

ในตอนบ่าย เธอทำวิทยานิพนธ์ต่อ ในตอนเย็น เลย์ลาทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง

หญิงสาวสวยน่าทึ่ง คิ้วโก่ง ตารูปอัลมอนด์ สวมชุดแอลวีสีชมพูคอลึกล่าสุด นั่งอยู่ที่โต๊ะหมายเลขหนึ่ง เปล่งประกายความสง่างาม

เลย์ลารินน้ำให้เธอแก้วหนึ่ง

"หน้าฉันเป็นไงบ้าง? เครื่องสำอางเลอะหรือเปล่า?" หญิงสาวสวยถามอย่างประหม่า

เลย์ลาตอบ "ไม่เลยค่ะ คุณสวยมาก กำลังรอแฟนอยู่เหรอคะ?"

หญิงสาวสวยหน้าแดง ไม่ตอบอะไร

"แฟนของคุณต้องหล่อมากแน่ๆ เลย" เลย์ลากล่าว ผู้หญิงสวยมักจะเดทกับผู้ชายหล่อ

"ตาถึงเหมือนกันนะ" เสียงคุ้นเคยดังขึ้นเหนือหัวเธอ

เลย์ลาหันกลับไปอย่างประหลาดใจ เป็นไอ้สารเลวนั่นอีกแล้ว ผู้ชายขายบริการคนนั้น

เลย์ลาสงสัย 'ผู้หญิงสวยน่าทึ่งคนนี้อาจจะเป็นลูกค้าของเขางั้นเหรอ?'

"คุณฮอลแลนด์" หญิงสาวสวยเรียกอย่างตื่นเต้น พร้อมกับลุกขึ้นยืน

'คุณฮอลแลนด์? เขาไม่ใช่ผู้ชายขายบริการหรอกเหรอ? ขนาดลูกค้ายังต้องประจบประแจงเขา ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาหยิ่งยโสขนาดนี้' เลย์ลาคิดในใจ

ซามูเอลนั่งลง เขาอยู่ในชุดสูทสีดำ เนคไทสีดำ ดูเย็นชาเป็นพิเศษ

เลย์ลาย่นจมูกแล้วคิด 'ไอ้ผู้ชายขายตัวนี่อินกับบทบาทเศรษฐีมาดเข้มจริงๆ'

"คุณสองท่านจะรับอะไรดีคะ?" เลย์ลาถาม

ซามูเอลเอื้อมมือไปหยิบเมนู แต่เลย์ลากลับวางมันลงบนโต๊ะแทน

ซามูเอลหัวเราะเบาๆ และหยอกล้อ "นี่คุณสะกดรอยตามผมอยู่เหรอ? แอบชอบผมหรือไง?"

'ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ถึงจะไปแอบชอบผู้ชายขายบริการ' เลย์ลาบ่นในใจ แต่ยังคงรักษารอยยิ้มแบบมืออาชีพไว้ "คุณคะ ความมั่นใจในตัวเองที่มากเกินไปก็คือการหลงตัวเองรูปแบบหนึ่งค่ะ"

กระต่ายน้อยปากดีตัวนี้น่าสนใจกว่าพวกผู้หญิงที่เอาแต่เห็นด้วยกับเขาทุกอย่างเป็นไหนๆ

ซามูเอลตัดสินใจที่จะแกล้งกระต่ายน้อยตัวนี้เล่นสักหน่อย

Capitolo precedente
Capitolo successivo