บทที่ 8 เขาทำมันด้วยความตั้งใจ

ซามูเอลยิ้มแล้วถาม "คุณมีอะไรแนะนำไหมครับ"

เลย์ลาแนะนำอาหารจานเด่นของร้านอย่างคล่องแคล่ว

"ครีมซุปเห็ดนี่ทำยังไงเหรอครับ" น้ำเสียงของซามูเอลทุ้มนุ่มและน่าฟังมาก

เลย์ลาตะลึงไปชั่วขณะ คิดในใจ 'ฉันจะไปรู้ได้ยังไง ไม่ใช่เชฟซะหน่อย'

เธอตอบอย่างสุภาพ "ขอโทษค่ะ กรุณารอสักครู่นะคะ ดิฉันจะไปถามเชฟให้ค่ะ"

เลย์ลาเดินไปที่ห้องครัวอย่างไม่เต็มใจนัก กลับมาแล้วอธิบายวิธีทำอย่างละเอียด

เลย์ลาถาม "รับครีมซุปเห็ดไหมคะ"

"สเต็กเนื้อลูกวัวมูเซ็นที่หนึ่ง" ซามูเอลตอบ

เลย์ลากำด้ามปากกาแน่นขึ้น กัดฟันฝืนยิ้ม "ได้ค่ะ"

เธอปลอบใจตัวเอง คิดว่า 'ถึงจะเป็นลูกค้าเจ้าปัญหาก็จริง แต่พวกนี้มักจะทิปหนัก'

เลย์ลาถาม "รับไวน์อะไรดีคะ"

"ไวน์แดงเลสโกล่ะคะเป็นไง อาทิตย์ที่แล้วฉันไปต่างประเทศมา..." หญิงสาวสวยรีบแทรกขึ้น กลัวว่าจะถูกเมิน

เลย์ลาตอบ "ขอโทษค่ะคุณผู้หญิง ที่ร้านเราไม่มีไวน์ตัวนี้ค่ะ"

ซามูเอลดึงธนบัตรสองใบออกมาวางบนโต๊ะ

"ขอบคุณค่ะ คุณฮอลแลนด์" เลย์ลารับทิปไปแล้วใช้เวลาวิ่งวุ่นอยู่ครึ่งชั่วโมง ในที่สุดก็หาซื้อไวน์ขวดนั้นมาจนได้

เธอกลับมาในสภาพเหงื่อท่วมตัว มือถือขวดไวน์ แต่กลับเห็นเขากำลังควงแก้วไวน์ในมืออย่างสง่างาม มุมปากมีรอยยิ้มบางๆ เขาเอ่ยขึ้นว่า "ลาฟิตปี 1982 ก็ไม่เลวนี่"

เลย์ลาพูดไม่ออก อยากจะปาไวน์ใส่หน้าเขาจริงๆ เขาแกล้งเธอชัดๆ

เลย์ลาพูด "คุณฮอลแลนด์คะ ไวน์ขวดนี้ดิฉันไปหามาให้ตามที่คุณต้องการ ถ้าคุณไม่ดื่ม จะรับกลับไปก็ได้นะคะ แต่ยังไงก็ต้องจ่ายเงินอยู่ดี ให้ดิฉันห่อให้ไหมคะ"

ซามูเอลปฏิเสธ "ผมไม่ต้องการขวดนี้"

เลย์ลาจ้องเขาเขม็งแล้วพูด "คุณเป็นคนบอกให้ดิฉันไปหามันมานะคะ ที่ร้านเราไม่มีไวน์ตัวนี้"

ซามูเอลโต้กลับ "ผมบอกให้คุณไปหาไวน์อื่น ไม่จำเป็นต้องเป็นตัวนี้"

เห็นได้ชัดว่าเขากำลังหาเรื่องอย่างไร้เหตุผล

เลย์ลากำหมัดแน่น เตือนตัวเองในใจ 'ชกลูกค้าติดคุกนะเว้ย'

เลย์ลาพูด "งั้น คุณฮอลแลนด์กำลังจะชักดาบเหรอคะ ดิฉันจะแจ้งตำรวจนะคะ"

เขาตอบ "เชิญเลย ผมก็อยากจะเห็นเหมือนกันว่าตำรวจจะจัดการยังไงกับร้านอาหารที่บังคับลูกค้าซื้อของ"

เลย์ลากัดฟันพูด "เชิญทานให้อร่อยนะคะ"

'ขอให้แกติดคอตายไปเลย' เลย์ลาคิดในใจ

หญิงสาวสวยฝืนยิ้มแล้วถาม "คุณฮอลแลนด์รู้จักเธอเหรอคะ"

ซามูเอลปฏิเสธ "ไม่"

หญิงสาวสวยพูดต่อ "แต่ดูเหมือนคุณจะสนใจเธอเป็นพิเศษนะคะ"

ชัดเจนว่าเขากำลังแกล้งเลย์ลา

"คุณคิดว่าผมจะสนใจเด็กกะโปโลแบบนั้นเหรอ" สายตาเย็นชาของซามูเอลเหลือบมองเลย์ลา ซึ่งกำลังกำหมัดแน่นอย่างขัดใจอย่างเห็นได้ชัด คงกำลังสาปแช่งเขาอยู่ในใจและนานๆ ทีก็ถลึงตาใส่เขาอย่างเด็กๆ

"ฉันคงคิดมากไปเอง" หญิงสาวสวยปลอบใจตัวเอง 'ถึงเธอจะดูใสๆ มีเสน่ห์อยู่บ้าง แต่ทายาทของฮอลแลนด์กรุ๊ปไม่มีทางชายตามองพนักงานเสิร์ฟหรอก'

"ถ้าบริษัทคุณเปลี่ยนคนในนาทีสุดท้ายแบบนี้อีก เราจะยุติความร่วมมือทันที" ซามูเอลวางแก้วไวน์ลง น้ำเสียงเย็นชา "การทำธุรกิจกับคนไม่เป็นมืออาชีพมันเสียเวลาผม"

"ขอโทษค่ะ..." หญิงสาวสวยรีบขอโทษอย่างร้อนรน

เลย์ลาก็ทุกข์ใจไม่แพ้กัน ถูกไอ้คนพรรค์นั้นปั่นหัวเล่น พวกเขาใช้เวลาทานอาหารนานกว่าสองชั่วโมง และเธอถูกเรียกใช้ไปมาหลายครั้งจนขาลากไปหมด

เขาไม่สังเกตเห็นสีหน้าซีดเผือดของหญิงสาวสวยคนนั้นบ้างเลยหรือไง

สี่ทุ่มครึ่ง ในที่สุดพวกเขาก็ทานอาหารเย็นเสร็จ

"มื้อค่ำคืนนี้น่าพอใจ ขอบคุณสำหรับการบริการของคุณ" ซามูเอลเหลือบมองเธอแล้วยิ้มบางๆ

นั่นมันรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของผู้ชนะใช่ไหม เลย์ลาอยากจะชกหน้าเขาเต็มแก่

เลย์ลาพูด "ด้วยความยินดีค่ะ"

หลังจากพวกเขาจากไป เลย์ลาก็พบว่าเขาทิ้งเงินไว้เพิ่มอีก 20,000 ดอลลาร์ ซึ่งเป็นราคาของไวน์ขวดนั้น

เลย์ลาวิ่งตามออกไปพร้อมกับขวดไวน์และตะโกน "คุณฮอลแลนด์คะ ไวน์ของคุณค่ะ"

เขาตอบ "เก็บไว้เถอะ"

เลย์ลาปฏิเสธ "ดิฉันไม่ดื่มค่ะ"

"เหรอ" ซามูเอลเลิกคิ้ว

เลย์ลารู้สึกผิดในใจอย่างบอกไม่ถูก จำนวนครั้งที่เธอดื่มเหล้านับนิ้วมือข้างเดียวยังได้เลย

ซามูเอลหยอก "ดื่มเฉพาะตอนอกหักหรือไง"

'เขารู้ทุกเรื่องได้ยังไง' เลย์ลาโกรธจัด ยิ่งมั่นใจว่าเขามีแผนการร้ายอะไรกับเธอแน่ๆ

เธอถาม "คืนนี้คุณมาที่นี่เพื่อหาฉันโดยเฉพาะหรือเปล่าคะ"

ซามูเอลหยุด มองเธออย่างเย็นชา เขาเอ่ยขึ้น "อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย"

เขาไม่ใช่คนประเภทที่จะมาวิ่งตามเด็กสาว ถึงแม้การเจอเธอที่นี่จะทำให้ประหลาดใจนิดหน่อยก็เถอะ

ไม่อย่างนั้น เขาคงหันหลังกลับตั้งแต่ตอนเดินเข้ามาในร้านแล้ว

เลย์ลากำหมัดแล้วพูด "ถ้างั้น ดิฉันก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราเจอกัน"

พูดจบ เลย์ลาก็กลับเข้าร้านไปพร้อมกับไวน์

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ร้านอาหารก็ปิด

"แย่แล้ว จะตกรถเมล์ไหมเนี่ย" เลย์ลาดูเวลาแล้วรีบวิ่งไปทางป้ายรถเมล์

รถเบนท์ลีย์สีขาวคันหนึ่งขับตามเธอมา ที่เบาะหลัง ซามูเอลผู้เคร่งขรึมมองตามเธอไปด้วยรอยยิ้มบางๆ 'วิ่งเร็วเหมือนกระต่ายน้อยเลยนะ'

'ทำไมเขากลับมาอีกแล้วล่ะ ไม่ได้บอกไปแล้วเหรอว่านี่เป็นครั้งสุดท้ายที่จะเจอกัน' เลย์ลาไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเขาและพยายามเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น แต่แล้วคลื่นความคลื่นไส้ก็ตีขึ้นมาจนเธอต้องหยุดแล้วโก่งคอจะอาเจียน