บท 679

"ใช่แล้ว 'คนจากไปไม่รู้ว่าอยู่แห่งใด แต่ดอกท้อยังคงหัวเราะรับสายลม'" ใบหน้าคมสันของหวังเถียตั่นแฝงรอยยิ้มซุกซน

"ไม่นึกเลยว่าในสถานการณ์แบบนี้ เธอยังมีอารมณ์กวี คนเบียดกันจะตายอยู่แล้ว ทั้งร้อนทั้งอับ"

"ใจสงบ ย่อมเย็นเอง หลักธรรมพวกนี้พวกคนบวชอย่างเธอน่าจะเข้าใจดีกว่าฉันนะ"

"เฮ้อ พูดไม่ชนะเธอหรอก...