#Chapter 264 — Yüce

O akşam saat yedide Victor eve geldiğinde, kendimi onun kollarına atıyorum.

"Neredeydin," diye göğsüne doğru nefes nefese soruyorum, hem kızgın hem de rahatlamış bir halde.

"Vay," diyor, hafifçe gülerek, ağırlığını arka ayağına verip beni dengelemeye çalışarak. "Evelyn, iyi misin?"

"Senin için endiş...