
챕터
1. บทที่ 1
2. บทที่ 2
3. บทที่ 3
4. บทที่ 4
5. บทที่ 5
6. บทที่ 6
7. บทที่ 7
8. บทที่ 8
9. บทที่ 9
10. บทที่ 10
11. บทที่ 11
12. บทที่ 12
13. บทที่ 13
14. บทที่ 14
15. บทที่ 15
16. บทที่ 16
17. บทที่ 17
18. บทที่ 18
19. บทที่ 19
20. บทที่ 20
21. บทที่ 21
22. บทที่ 22
23. บทที่ 23
24. บทที่ 24
25. บทที่ 25
26. บทที่ 26
27. บทที่ 27
28. บทที่ 28
29. บทที่ 29
30. บทที่ 30
31. บทที่ 31
32. บทที่ 32
33. บทที่ 33
34. บทที่ 34
35. บทที่ 35
36. บทที่ 36
37. บทที่ 37
38. บทที่ 38
39. บทที่ 39
40. บทที่ 40
41. บทที่ 41
42. บทที่ 42
43. บทที่ 43
44. บทที่ 44
45. บทที่ 45
46. บทที่ 46
47. บทที่ 47
48. บทที่ 48
49. บทที่ 49
50. บทที่ 50
51. บทที่ 51
52. บทที่ 52
53. บทที่ 52
54. บทที่ 55
55. บทที่ 55
56. บทที่ 56
57. บทที่ 57
58. บทที่ 58
59. บทที่ 59
60. บทที่ 60
61. บทที่ 61
62. บทที่ 62
63. บทที่ 63
64. บทที่ 64
65. บทที่ 65
66. บทที่ 66
67. บทที่ 67
68. บทที่ 68
69. บทที่ 69
70. บทที่ 70
71. บทที่ 71
72. บทที่ 72
73. บทที่ 73
74. บทที่ 74
75. บทที่ 75
76. บทที่ 76
77. บทที่ 77
78. บทที่ 78
79. บทที่ 79
80. บทที่ 80
81. บทที่ 81
82. บทที่ 82
83. บทที่ 83
84. บทที่ 84
85. บทที่ 85
86. บทสรุป
87. ส่วนที่ 2: บทที่ 1
88. บทที่ 2
89. บทที่ 3
90. บทที่ 4
91. บทที่ 5
92. บทที่ 6
93. บทที่ 7
94. บทที่ 8
95. บทที่ 9
96. บทที่ 10
97. บทที่ 11
98. บทที่ 12
99. บทที่ 13
100. บทที่ 14
101. บทที่ 15
102. บทที่ 16
103. บทที่ 17
104. บทที่ 18
105. บทที่ 19
106. ตอนที่ 3: เรื่องราวของวิลลา บทที่ 1
107. บทที่ 2
108. บทที่ 3
109. บทที่ 4
110. บทที่ 5
111. บทที่ 6
112. บทที่ 7
113. บทที่ 8
114. บทที่ 9
115. บทที่ 10
116. บทที่ 11
117. บทที่ 12
118. บทที่ 13
119. บทที่ 14
120. บทที่ 15
121. บทที่ 16
122. บทที่ 17
123. บทที่ 18
124. บทที่ 19
125. บทที่ 20
126. บทที่ 21
127. บทที่ 22
128. บทที่ 23
129. บทที่ 24
130. บทที่ 25
131. บทที่ 26
132. บทที่ 27
133. บทที่ 28
134. บทที่ 29
135. บทที่ 30
136. บทที่ 31
137. บทที่ 32
138. บทที่ 33
139. บทที่ 34
140. บทที่ 35
141. บทที่ 36
142. บทที่ 37
143. บทที่ 38
144. บทที่ 39
145. บทที่ 40
146. บทที่ 41
147. บทที่ 42
148. บทที่ 43
149. บทที่ 44

축소

확대
บทที่ 15
แม็กซิม
เสียงทุบประตูดังลั่นที่ไม่ใช่เสียงในหัวปลุกให้กูตื่น
กูเบ้หน้าตอนได้สติแล้วพบว่าตัวเองอยู่ในห้อง หูอื้อไปหมด แล้วก็เกือบจะโน้มตัวข้ามเตียงไปอ้วกตอนที่เสียงดังลั่นนั่นสะท้อนในหัวอีกครั้ง
ประตูห้องกูถูกกระชากเปิดออก เซบเดินเข้ามาในชุดสูทชุดเก่งชุดหนึ่งของมันตามปกติ เวลาที่ไม่ได้เข้าเรีย...