
챕터
1. บทที่ 1
2. บทที่ 2
3. บทที่ 3
4. บทที่ 4
5. บทที่ 5
6. บทที่ 6
7. บทที่ 7
8. บทที่ 8
9. บทที่ 9
10. บทที่ 10
11. บทที่ 11
12. บทที่ 12
13. บทที่ 13
14. บทที่ 14
15. บทที่ 15
16. บทที่ 16
17. บทที่ 17
18. บทที่ 18
19. บทที่ 19
20. บทที่ 20
21. บทที่ 21
22. บทที่ 22
23. บทที่ 23
24. บทที่ 24
25. บทที่ 25
26. บทที่ 26
27. บทที่ 27
28. บทที่ 28
29. บทที่ 29
30. บทที่ 30
31. บทที่ 31
32. บทที่ 32
33. บทที่ 33
34. บทที่ 34
35. บทที่ 35
36. บทที่ 36
37. บทที่ 37
38. บทที่ 38
39. บทที่ 39
40. บทที่ 40
41. บทที่ 41
42. บทที่ 42
43. บทที่ 43
44. บทที่ 44
45. บทที่ 45
46. บทที่ 46
47. บทที่ 47
48. บทที่ 48
49. บทที่ 49
50. บทที่ 50
51. บทที่ 51
52. บทที่ 52
53. บทที่ 52
54. บทที่ 55
55. บทที่ 55
56. บทที่ 56
57. บทที่ 57
58. บทที่ 58
59. บทที่ 59
60. บทที่ 60
61. บทที่ 61
62. บทที่ 62
63. บทที่ 63
64. บทที่ 64
65. บทที่ 65
66. บทที่ 66
67. บทที่ 67
68. บทที่ 68
69. บทที่ 69
70. บทที่ 70
71. บทที่ 71
72. บทที่ 72
73. บทที่ 73
74. บทที่ 74
75. บทที่ 75
76. บทที่ 76
77. บทที่ 77
78. บทที่ 78
79. บทที่ 79
80. บทที่ 80
81. บทที่ 81
82. บทที่ 82
83. บทที่ 83
84. บทที่ 84
85. บทที่ 85
86. บทสรุป
87. ส่วนที่ 2: บทที่ 1
88. บทที่ 2
89. บทที่ 3
90. บทที่ 4
91. บทที่ 5
92. บทที่ 6
93. บทที่ 7
94. บทที่ 8
95. บทที่ 9
96. บทที่ 10
97. บทที่ 11
98. บทที่ 12
99. บทที่ 13
100. บทที่ 14
101. บทที่ 15
102. บทที่ 16
103. บทที่ 17
104. บทที่ 18
105. บทที่ 19
106. ตอนที่ 3: เรื่องราวของวิลลา บทที่ 1
107. บทที่ 2
108. บทที่ 3
109. บทที่ 4
110. บทที่ 5
111. บทที่ 6
112. บทที่ 7
113. บทที่ 8
114. บทที่ 9
115. บทที่ 10
116. บทที่ 11
117. บทที่ 12
118. บทที่ 13
119. บทที่ 14
120. บทที่ 15
121. บทที่ 16
122. บทที่ 17
123. บทที่ 18
124. บทที่ 19
125. บทที่ 20
126. บทที่ 21
127. บทที่ 22
128. บทที่ 23
129. บทที่ 24
130. บทที่ 25
131. บทที่ 26
132. บทที่ 27
133. บทที่ 28
134. บทที่ 29
135. บทที่ 30
136. บทที่ 31
137. บทที่ 32
138. บทที่ 33
139. บทที่ 34
140. บทที่ 35
141. บทที่ 36
142. บทที่ 37
143. บทที่ 38
144. บทที่ 39
145. บทที่ 40
146. บทที่ 41
147. บทที่ 42
148. บทที่ 43
149. บทที่ 44

축소

확대
บทที่ 29
วิลล่า
ฉันไม่ได้คาดคิดว่าจะต้องลุกจากเตียงอันแสนสบายในคืนนี้ แต่ดูเหมือนว่าพ่อหนุ่มพวกนี้จะไม่สนใจความสบายของฉันเลยสักนิด
“นี่ฉันต้องทำบ้าอะไรเนี่ย” ฉันถามออกไปตอนที่ลุค แม็กซิม หลาน และฉันปีนขึ้นไปบนรถ
คราวนี้รถถูกขับโดยชายวัยกลางคนคนหนึ่งซึ่งไม่แม้แต่จะทักทายพวกเรา ไม่ใช่ว่าฉันคาดหวังให้เขา...