บทที่ 5

ไม่นานฉันก็รู้สึกถึงเตียงยวบลงใต้ร่าง ฉันกะพริบตาถี่ๆ แต่ก็ยังแทบมองไม่เห็นอะไร ขอบเขตการมองเห็นของฉันมืดมิด ขณะที่ส่วนที่เหลือก็ขุ่นมัวอย่างมาก พอจะมองเห็นเป็นรูปร่างคนสองคนยืนอยู่ใกล้ๆ ได้อย่างเลือนราง

“เกิดอะไรขึ้นคะ? ฉันอยู่ที่ไหน? ทำไมฉันมองไม่เห็น?” ฉันถามอย่างตื่นตระหนก

“คุณเกรซคะ หมอชื่อคา...