บทที่ 68

เอ็มม่า

เงียบ เงียบสนิท ไม่มีใครเข้ามาในห้องฉันเลยตั้งแต่เรามาถึง และถึงแม้ฉันจะแน่ใจว่ามันเพิ่งผ่านไปไม่กี่ชั่วโมง แต่ความเงียบก็ทำให้เวลารู้สึกเชื่องช้าและยืดเยื้อ ฉันไม่ได้ยินแม้แต่เสียงใดๆ จากนอกห้องเลย จนต้องมานั่งพิงประตู คอยเงี่ยหูฟังเผื่อจะได้เบาะแสว่าข้างนอกนั่นเกิดอะไรขึ้น คำถามใหญ่ที...