챕터

1. หนึ่ง

2. สอง

3. สาม

4. สี่

5. ห้า

6. หก

7. เจ็ด

8. แปด

9. เก้า

10. สิบ

11. สิบเอ็ด

12. สิบสอง

13. สิบสาม

14. สิบสี่คน

15. สิบห้า

16. สิบหก

17. สิบเจ็ด

18. สิบแปด

19. สิบเก้า

20. ยี่สิบ

21. ยี่สิบเอ็ด

22. ยี่สิบสอง

23. ยี่สิบสาม

24. ยี่สิบสี่คน

25. ยี่สิบห้า

26. ยี่สิบหก

27. ยี่สิบเจ็ด

28. ยี่สิบแปด

29. ยี่สิบเก้า

30. สามสิบ

31. สามสิบหนึ่ง

32. สามสิบสอง

33. สามสิบสาม

34. สามสิบสี่คน

35. สามสิบห้า

36. สามสิบหก

37. สามสิบเจ็ด

38. สามสิบแปด

39. สามสิบเก้า

40. สี่สิบ

41. สี่สิบหนึ่ง

42. สี่สิบสอง

43. สี่สิบสาม

44. สี่สิบสี่คน

45. สี่สิบห้า

46. สี่สิบหก

47. สี่สิบเจ็ด

48. สี่สิบแปด

49. สี่สิบเก้า

50. ห้าสิบ

51. ห้าสิบเอ็ด

52. ห้าสิบสอง

53. ห้าสิบสาม

54. ห้าสิบสี่คน

55. ห้าสิบห้า

56. ห้าสิบหก

57. ห้าสิบเจ็ด

58. ห้าสิบแปด

59. ห้าสิบเก้า

60. หกสิบ

61. หกสิบหนึ่ง

62. หกสิบสอง

63. หกสิบสาม

64. หกสิบสี่

65. หกสิบห้า

66. หกสิบหก

67. หกสิบเจ็ด

68. หกสิบแปด

69. หกสิบเก้า

70. เจ็ดสิบ

71. เจ็ดสิบหนึ่ง

72. เจ็ดสิบสอง

73. เจ็ดสิบสาม

74. เจ็ดสิบสี่คน

75. เจ็ดสิบห้า

76. เจ็ดสิบหก

77. เจ็ดสิบเจ็ด

78. เจ็ดสิบแปด

79. เจ็ดสิบเก้า

80. แปดสิบ

81. แปดสิบเอ็ด

82. แปดสิบสอง

83. แปดสิบสาม

84. แปดสิบสี่

85. แปดสิบห้า

86. แปดสิบหก

87. แปดสิบเจ็ด

88. แปดสิบแปด

89. แปดสิบเก้า

90. เก้าสิบ

91. เก้าสิบหนึ่ง

92. เก้าสิบสอง

93. เก้าสิบสาม

94. เก้าสิบสี่คน

95. เก้าสิบห้า

96. เก้าสิบหก

97. เก้าสิบเจ็ด

98. เก้าสิบแปด

99. เก้าสิบเก้า

100. หนึ่งร้อย

101. หนึ่งร้อยหนึ่ง

102. หนึ่งร้อยสอง

103. หนึ่งร้อยสาม

104. หนึ่งร้อยสี่คน

105. หนึ่งร้อยห้า

106. หนึ่งร้อยหก

107. หนึ่งร้อยเจ็ด

108. หนึ่งร้อยแปด

109. หนึ่งร้อยเก้า

110. หนึ่งร้อยสิบ

111. หนึ่งร้อยสิบเอ็ด

112. หนึ่งร้อยสิบสอง

113. หนึ่งร้อยสิบสาม

114. หนึ่งร้อยสิบสี่

115. หนึ่งร้อยสิบห้า

116. หนึ่งร้อยสิบหก

117. หนึ่งร้อยสิบเจ็ด

118. หนึ่งร้อยสิบแปด

119. หนึ่งร้อยสิบเก้า

120. หนึ่งร้อยยี่สิบ

121. หนึ่งร้อยยี่สิบเอ็ด

122. หนึ่งร้อยยี่สิบสอง

123. หนึ่งร้อยยี่สิบสาม

124. หนึ่งร้อยยี่สิบสี่

125. หนึ่งร้อยยี่สิบห้าสิบ

126. หนึ่งร้อยยี่สิบหก

127. หนึ่งร้อยยี่สิบเจ็ด

128. หนึ่งร้อยยี่สิบแปด

129. หนึ่งร้อยยี่สิบเก้า

130. หนึ่งร้อยสามสิบ

131. หนึ่งร้อยสามสิบเอ็ด

132. หนึ่งร้อยสามสิบสอง

133. หนึ่งร้อยสามสิบสาม

134. หนึ่งร้อยสามสิบสี่คน

135. หนึ่งร้อยสามสิบห้า

136. หนึ่งร้อยสามสิบหก

137. หนึ่งร้อยสามสิบเจ็ด

138. หนึ่งร้อยสามสิบแปด

139. หนึ่งร้อยสามสิบเก้า

140. หนึ่งร้อยสี่สิบ

141. หนึ่งร้อยสี่สิบเอ็ด

142. หนึ่งร้อยสี่สิบสอง

143. หนึ่งร้อยสี่สิบสาม

144. หนึ่งร้อยสี่สิบสี่

145. หนึ่งร้อยสี่สิบห้า

146. หนึ่งร้อยสี่สิบหก

147. หนึ่งร้อยสี่สิบเจ็ด

148. หนึ่งร้อยสี่สิบแปด

149. หนึ่งร้อยสี่สิบเก้า

150. หนึ่งร้อยห้าสิบ

151. หนึ่งร้อยห้าสิบเอ็ด

152. หนึ่งร้อยห้าสิบสอง

153. หนึ่งร้อยห้าสิบสาม

154. หนึ่งร้อยห้าสิบสี่คน

155. หนึ่งร้อยห้าสิบห้า

156. หนึ่งร้อยห้าสิบหก

157. หนึ่งร้อยห้าสิบเจ็ด

158. หนึ่งร้อยห้าสิบแปด

159. หนึ่งร้อยห้าสิบเก้า

160. หนึ่งร้อยหกสิบ

161. หนึ่งร้อยหกสิบเอ็ด

162. หนึ่งร้อยหกสิบสอง

163. หนึ่งร้อยหกสิบสาม

164. หนึ่งร้อยหกสิบสี่

165. หนึ่งร้อยหกสิบห้า

166. หนึ่งร้อยหกสิบหก

167. หนึ่งร้อยหกสิบเจ็ด

168. หนึ่งร้อยหกสิบแปด

169. หนึ่งร้อยหกสิบเก้า

축소

확대

หนึ่ง

ฉันตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย แสงอาทิตย์เพิ่งสาดส่องผ่านกระจกหน้ารถฮอนด้าซีวิคบุโรทั่งของฉัน ฉันยืดเส้นยืดสาย พยายามจัดท่าทางให้อยู่ในตำแหน่งที่สบาย เกือบสามเดือนแล้วที่ฉันใช้ชีวิตอยู่ในรถ และร่างกายของฉันก็เริ่มส่งสัญญาณว่าไม่ไหวแล้ว ฉันลุกขึ้นนั่ง ดึงผ้าห่มมาคลุมตัว พยายามให้ความอบอุ่นแก่ผิวหนังที่หนาวเย็นยะเยือก ขวดวอดก้าเปล่าขวดหนึ่งหล่นจากเบาะลงไปยังที่วางเท้าฝั่งผู้โดยสาร ตอนนี้ฉันรู้ว่าคุณคงกำลังคิดอะไรอยู่: ฉันเป็นพวกขี้เมา ไม่ใช่เลย ฉันไม่ได้เป็นแบบนั้น แล้วก็ไม่เคยเมาแล้วขับด้วย

คืนแรกที่ฉันต้องนอนในรถ อุณหภูมิติดลบสามองศา ฉันหนาวแทบแข็ง โชคดีสำหรับฉันที่แม่ชอบดื่มนิดหน่อย และเนื่องจากฉันไม่สามารถทิ้งของเหลวไวไฟไว้ในล็อกเกอร์เก็บของที่ข้าวของของฉันถูกเก็บอยู่ในตอนนี้ได้ ฉันจึงไม่มีทางเลือกนอกจากทิ้งกล่องเหล้าไว้ในรถ ขวดเหล้าพวกนั้นกินพื้นที่ท้ายรถไปครึ่งหนึ่งอย่างไม่สะดวกเอาเสียเลย ฉันไม่ได้โกหกนะตอนที่บอกว่าแม่ชอบดื่มน่ะ

ฉันเคยคิดจะเอามันทิ้งไป แต่ตอนนี้ดีใจที่ไม่ได้ทำ เหล้าโปรดของแม่คือวอดก้า รองลงมาคือเตกีลา ฉันไม่ใช่คนดื่มจัด การเฝ้าดูแม่ก็เพียงพอที่จะทำให้ใครก็ตามไม่อยากดื่มแล้ว แต่ในคืนที่หนาวเหน็บคืนนั้น ฉันตัดสินใจว่าทำไมจะไม่ลองล่ะ ฉันคว้าขวดมาหนึ่งขวด หวังว่าจะช่วยให้ตัวเองหลับและลืมไปว่าตอนนี้ฉันไร้บ้านและต้องมาอาศัยอยู่ในรถ ดังนั้น ฉันจึงตัดสินใจว่ามันคงไม่เสียหายอะไร ชีวิตฉันก็มาถึงทางแยกที่ย่ำแย่พออยู่แล้ว

คืนนั้นฉันได้เรียนรู้ว่าการเมาช่วยให้ฉันผ่านค่ำคืนอันหนาวเหน็บไปได้ คุณจะไม่รู้สึกหนาวเมื่อคุณเมา อันที่จริง คุณแทบจะไม่รู้สึกอะไรเลยด้วยซ้ำ ความทนทานต่อแอลกอฮอล์ของฉันค่อนข้างน่าประทับใจทีเดียว ฉันไม่ได้ดื่มจนเมาหัวราน้ำ แต่ในคืนอย่างคืนแรกที่ฉันใช้เวลาในรถแคบ ๆ คันนี้ และเหมือนเมื่อคืนนี้ ฉันก็ดื่มไปสองสามกรึ๊บเพื่อช่วยขับไล่ความหนาว

ฉันมองดูพระอาทิตย์ค่อย ๆ ขึ้น มีข้อดีอย่างหนึ่งของการใช้ชีวิตอยู่ในรถ ฉันไม่เคยไปทำงานสายเลย เพราะตอนนี้ฉันอาศัยอยู่ในลานจอดรถของที่ทำงาน ไม่มีใครรู้เรื่องนี้นอกจากทอม ภารโรง เขาเป็นชายวัยหกสิบ หัวเริ่มล้าน มีดวงตาใจดี รูปร่างท้วม ๆ ดูอบอุ่น และมีท่าทีเหมือนคุณปู่

คืนหนึ่งเขาบังเอิญมาเจอฉันนอนอยู่ในรถ ฉันบอกเขาว่ามันเป็นแค่เรื่องชั่วคราว เขาก็เลยเก็บความลับของฉันไว้ระหว่างเราสองคน พวกเจ้านายของฉันแค่คิดว่าฉันเป็นพนักงานที่ขยันขันแข็งกระตือรือร้น ฉันมักจะเป็นคนแรกที่มาถึงที่ทำงานเสมอ นอกจากทอมซึ่งเป็นคนเปิดลานจอดรถและอาคาร และฉันก็มักจะเป็นคนสุดท้ายที่กลับ ฉันจะไม่ไปแก้ความคิดพวกเขาหรอก พวกเขาจะคิดอะไรก็ได้ ฉันต้องการงานนี้

เอื้อมมือไปบิดกุญแจสตาร์ทรถ โทรศัพท์ของฉันก็สว่างวาบขึ้นมาทันทีและเริ่มชาร์จผ่านช่องเสียบที่จุดบุหรี่ ตอนนี้เป็นเวลา 7 โมงเช้า ฉันลุกขึ้น เอนตัวไปทางฝั่งผู้โดยสารและหยิบชุดสำหรับวันนี้ที่แขวนอยู่บนมือจับเหนือประตู

ฉันเลื่อนเบาะถอยหลังไปจนสุด ดึงกางเกงวอร์มออกแล้วหยิบกางเกงในขึ้นมา สวมมันขึ้นมาตามขา ก่อนจะใส่กางเกงทำงานสีดำแล้วติดกระดุม จากนั้นฉันก็หยิบเสื้อชั้นใน มุดตัวลงหลังพวงมาลัย รีบถอดเสื้อยืดออกแล้วติดตะขอเสื้อชั้นในให้เข้าที่ ก่อนจะสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวติดกระดุม

ฉันเพิ่งสวมรองเท้าส้นสูงเสร็จตอนที่เห็นทอมเดินขึ้นมาตามทางรถวิ่งสู่ชั้นบนสุดของลานจอดรถ ฉันเปิดประตูรถออกไปทักทายเขา

"สวัสดีค่ะ ทอม" ฉันพูด พลางโบกมือให้เขาก่อนจะเอื้อมมือเข้าไปหยิบกระเป๋าถือจากเบาะผู้โดยสาร ทอมเดินเข้ามาพร้อมแก้วกระดาษสองใบ ช่วงเวลาโปรดของฉันในตอนเช้า มันกลายเป็นเหมือนกิจวัตรยามเช้าไปแล้ว ทุกเช้าทอมจะเดินตลอดทางขึ้นมายังชั้นบนสุดของลานจอดรถ เอากาแฟมาให้ฉัน แล้วเราทั้งคู่ก็จะเดินกลับลงไปที่ทางเข้าด้วยกัน

"ไงจ๊ะหนู เมื่อคืนเป็นไงบ้าง" ทอมถามด้วยความเป็นห่วง

"ก็ดีค่ะ หนาวไปหน่อย แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่หนูไม่ชินแล้วล่ะค่ะ" ฉันบอกเขาพลางรับแก้วจากมือเขา

"หนูรู้ไหมว่าหนูมาพักกับลุงได้เสมอ..."

ฉันพูดตัดบทเขาก่อนที่เขาจะพูดต่อ

"ทอม หนูรู้ค่ะ แต่หนูไม่เป็นไรจริง ๆ นี่มันแค่ชั่วคราวเองค่ะ"

เขาส่ายหน้า เพราะได้ยินข้อแก้ตัวเดิม ๆ ทุกเช้าตลอดสองสามเดือนที่ผ่านมา เขารู้ว่าไม่มีประโยชน์ที่จะเถียงกับฉัน ฉันมันดื้อเกินไปและไม่ใช่คนที่จะยอมรับความช่วยเหลือจากใครง่าย ๆ ทอมเดินต่อไปที่ประตูก่อนจะกดรหัสความปลอดภัยเพื่อพาเราเข้าไปในอาคาร เขาเสนอให้ฉันไปพักอยู่กับเขาและภรรยา แต่ฉันไม่อยากรบกวน แล้วอยู่ที่นี่มันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น มันปลอดภัยกว่าที่สวนสาธารณะที่ฉันเคยไปจอดตอนแรกเยอะเลย

ทอมให้ฉันเข้ามาก่อนเวลาทุกเช้า ปกติฉันจะตรงขึ้นไปชั้นบนที่โต๊ะทำงานของฉันเลย ซึ่งอยู่หน้าเครื่องปรับอากาศพอดีเป๊ะ ช่างสะดวกสบายจริงๆ ฉันขึ้นลิฟต์ไปชั้นบนสุด ก้าวออกมาสู่โถงพักคอยแล้วเดินไปยังโต๊ะทำงาน เสียงส้นสูงของฉันกระทบพื้นหินอ่อนดังกึกก้อง ฉันคว้าเอารีโมตแอร์มาเปิดโหมดทำความร้อนแรงสุด แล้วยืนอยู่ใต้เครื่องพอดีเพื่อวอร์มร่างกายให้ตัวเองพลางจิบกาแฟไปด้วย

พออุ่นขึ้นแล้ว ฉันก็นั่งลงที่โต๊ะ เปิดแล็ปท็อปแล้วดูตารางงานของวันนี้กับโน้ตต่างๆ ที่ฉันทิ้งไว้ให้ตัวเอง ฉันทำงานที่เคน แอนด์ แมดเดน อินดัสทรีส์ มาได้ประมาณ 12 เดือนแล้ว ฉันเป็นเลขานุการของคุณธีโอ แมดเดน และคุณโทไบอัส เคน พวกเขาเป็นเจ้าของบริษัทเทคโนโลยีแห่งนี้ และฉันก็มั่นใจประมาณ 98 เปอร์เซ็นต์ว่าพวกเขาสองคนเป็นคู่รักกัน ไม่ใช่ว่าฉันเคยเห็นพวกเขาอยู่ด้วยกันหรืออะไรทำนองนั้นหรอกนะ พวกเขามีห้องทำงานแยกกัน แต่พวกเขามีวิธีการสื่อสารกันแบบเฉพาะตัว ดูเหมือนพวกเขาจะเข้าขากันดีอยู่เสมอ และฉันก็เคยจับได้ว่าพวกเขามองตากันแปลกๆ ฉันยังเคยเดินเข้าไปเจอตอนคุณธีโอกำลังจูบและดูดซอกคอของคุณโทไบอัสด้วย

ต้องยอมรับเลยว่ามันเร่าร้อนมาก และมันก็ทำให้ฉันมีอารมณ์นิดๆ จนกระทั่งคุณโทไบอัสสังเกตเห็นฉันยืนอ้าปากค้างอยู่ ซึ่งทำให้คุณธีโอตัวแข็งทื่อไปเลย แล้วบรรยากาศมันก็อึดอัดและตึงเครียดขึ้นมา ฉันรีบวิ่งออกจากห้องไป พวกเขาไม่เคยพูดถึงเรื่องนั้นอีกเลย ฉันเลยเดาว่าฉันคงรอดตัวไป ฉันเก็บความทรงจำนั้นใส่แฟ้มเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นในสมองของฉันไปแล้ว

น่าเสียดายที่พวกเขาทั้งคู่เป็นเกย์ พวกเขาเป็นคู่เกย์ที่ฮอตที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาเลย ทั้งคู่ตัวสูงแถมยังมีกล้ามเป็นมัดๆ คุณโทไบอัสเป็นคนที่ดูน่าเกรงขามกว่า เขาดูเป็นคนจริงจังมากกว่า และบางครั้งฉันก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศเย็นยะเยือกจากตัวเขา ที่ทำให้ฉันขนลุกซู่ไปทั้งตัวจากความเขม็งในแววตาของเขา บางครั้งตอนที่เขาคุยกับฉัน เขาทำหน้าเหมือนใจลอยไปไกล ราวกับว่าเขามองทะลุตัวฉันไปแทนที่จะมองมาที่ฉัน ฉันสาบานได้เลยว่ามีครั้งหนึ่ง ฉันคิดว่าฉันได้ยินเขาคำรามใส่ฉันด้วยซ้ำ แต่ฉันรู้ว่ามันบ้าไปแล้ว คนเราไม่คำรามกันหรอกน่า ไม่ใช่แบบที่สัตว์นักล่าทำ ฉันโทษว่าเป็นเพราะกะทำงาน 18 ชั่วโมงที่ฉันทำในวันนั้นไปแล้วกัน

คุณโทไบอัส เคน ตัวสูง ผมสีเข้ม มีกล้ามเป็นมัด มีไรหนวดขึ้นจางๆ กรามแข็งแรง และดวงตาสีฟ้าคมกริบเจิดจ้า ส่วนคุณธีโอ แมดเดน กลับมีใบหน้าที่ดูอ่อนโยนกว่า เขาสูงเท่าคุณโทไบอัส แต่มีท่าทีสบายๆ เป็นกันเองมาก และมีผมสีน้ำตาลที่สั้นด้านข้างและยาวกว่าเล็กน้อยด้านบน เขามีดวงตาสีเทาและโหนกแก้มสูง ทั้งคู่หล่อเหลาจนแทบลืมหายใจ แม้จะทำงานที่นี่มานานขนาดนี้แล้ว ฉันก็ยังคงตะลึงกับรูปลักษณ์ราวเทพเจ้าของพวกเขาอยู่ดี

ฉันประหลาดใจอย่างเหลือเชื่อที่ยังไม่โดนไล่ออก ฉันถูกจับได้บ่อยเกินไปแล้วตอนกำลังฝันกลางวัน เหม่อลอย หรือคิดเรื่องไม่เหมาะสมอย่างยิ่งเกี่ยวกับเจ้านายของฉัน แต่ฉันก็รู้ตัวดีว่าฉันทำงานเก่งมาก ไม่มีใครทนเป็นเลขาฯ ให้พวกเขาได้นานเท่าฉัน และไม่มีใครเต็มใจจะทำงานในชั่วโมงที่บางครั้งก็บ้าคลั่งอย่างที่ฉันทนทำมาในตำแหน่งนี้

พอตรวจดูแล็ปท็อปเสร็จ ฉันก็ดูเวลา แปดโมงครึ่งแล้ว ฉันยังมีเวลาอีกครึ่งชั่วโมงก่อนที่เจ้านายจะมาถึง ฉันลุกจากเก้าอี้ เดินไปห้องน้ำพร้อมกระเป๋าถือ ฉันวางเครื่องสำอางลงบนเคาน์เตอร์แล้วดึงแปรงออกมา ฉันเริ่มแปรงผมสีบลอนด์ยาวถึงเอวที่ไม่เป็นทรงของฉัน หลังจากตัดสินใจว่าจะรวบผมเป็นหางม้าสูงๆ ฉันก็หยิบแปรงสีฟันกับยาสีฟันมาแปรงฟันอย่างรวดเร็ว ฉันยังปัดมาสคาร่าเล็กน้อยบนขนตาที่ทั้งยาวและหนาอยู่แล้วของฉัน และกรีดอายไลเนอร์นิดหน่อยเพื่อให้ดวงตาสีเขียวเข้มของฉันดูสดใสขึ้น ก่อนจะทาลิปสติกสีแดง มันตัดกับผิวขาวของฉันได้ดีทีเดียว

ฉันดีใจมากที่ชั้นนี้ไม่มีกล้องวงจรปิด เพราะมันคงน่าอายมากถ้าเจ้านายมารู้กิจวัตรยามเช้าของฉันเข้า แถมพวกเขายังจะได้เห็นฉันในสภาพหัวฟูยุ่งเหยิงเหมือนเพิ่งตื่นนอน (หรือหัวฟูเพราะอยู่ในรถ) อีกด้วย ทอมไม่นับหรอกนะ เขาไม่สนใจว่าฉันหน้าตาเป็นยังไง และฉันก็สบายใจเสมอเวลาอยู่ใกล้เขา แต่ถ้าคนอื่นมาเห็นฉันเข้า ฉันคิดว่ามันคงจะกระอักกระอ่วนน่าดู

พอฉันทำธุระเสร็จ ฉันก็รีบแวบเข้าไปในครัวเล็กๆ แล้วเริ่มเตรียมกาแฟให้พวกเขาเผื่อตอนมาถึง ฉันได้ยินเสียงลิฟต์ดังติ๊งพอดีกับตอนที่ชงเสร็จ ฉันวางแก้วกาแฟลงบนถาดแล้วรีบเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานโดยถือถาดไว้ในมือ

다음 챕터

이전 챕터다음 챕터