หนึ่งร้อยสามสิบห้า

เราเดินป่าฝ่าพงไม้รกทึบขึ้นไปเรื่อยๆ รู้สึกเหมือนนานเป็นชาติจนฉันเริ่มจะเป็นตะคริว ฉันคว้าลำต้นผอมๆ ของต้นไม้ต้นหนึ่งไว้แล้วใช้มันดึงตัวเองขึ้นไป แธดเดียสหยิกก้นฉันที่ยื่นไปอยู่ตรงหน้าเขาพอดีจนฉันร้องเสียงหลง ฉันเหลือบมองค้อนเขาผ่านไหล่ลงไป

“ก็เธอยื่นมาให้ถึงหน้าเองนี่นา คราวหน้าฉันจะกัดก้นงามๆ ของ...