챕터

1. หนึ่ง

2. สอง

3. สาม

4. สี่

5. ห้า

6. หก

7. เจ็ด

8. แปด

9. เก้า

10. สิบ

11. สิบเอ็ด

12. สิบสอง

13. สิบสาม

14. สิบสี่คน

15. สิบห้า

16. สิบหก

17. สิบเจ็ด

18. สิบแปด

19. สิบเก้า

20. ยี่สิบ

21. ยี่สิบเอ็ด

22. ยี่สิบสอง

23. ยี่สิบสาม

24. ยี่สิบสี่คน

25. ยี่สิบห้า

26. ยี่สิบหก

27. ยี่สิบเจ็ด

28. ยี่สิบแปด

29. ยี่สิบเก้า

30. สามสิบ

31. สามสิบหนึ่ง

32. สามสิบสอง

33. สามสิบสาม

34. สามสิบสี่คน

35. สามสิบห้า

36. สามสิบหก

37. สามสิบเจ็ด

38. สามสิบแปด

39. สามสิบเก้า

40. สี่สิบ

41. สี่สิบหนึ่ง

42. สี่สิบสอง

43. สี่สิบสาม

44. สี่สิบสี่คน

45. สี่สิบห้า

46. สี่สิบหก

47. สี่สิบเจ็ด

48. สี่สิบแปด

49. สี่สิบเก้า

50. ห้าสิบ

51. ห้าสิบเอ็ด

52. ห้าสิบสอง

53. ห้าสิบสาม

54. ห้าสิบสี่คน

55. ห้าสิบห้า

56. ห้าสิบหก

57. ห้าสิบเจ็ด

58. ห้าสิบแปด

59. ห้าสิบเก้า

60. หกสิบ

61. หกสิบหนึ่ง

62. หกสิบสอง

63. หกสิบสาม

64. หกสิบสี่

65. หกสิบห้า

66. หกสิบหก

67. หกสิบเจ็ด

68. หกสิบแปด

69. หกสิบเก้า

70. เจ็ดสิบ

71. เจ็ดสิบหนึ่ง

72. เจ็ดสิบสอง

73. เจ็ดสิบสาม

74. เจ็ดสิบสี่คน

75. เจ็ดสิบห้า

76. เจ็ดสิบหก

77. เจ็ดสิบเจ็ด

78. เจ็ดสิบแปด

79. เจ็ดสิบเก้า

80. แปดสิบ

81. แปดสิบเอ็ด

82. แปดสิบสอง

83. แปดสิบสาม

84. แปดสิบสี่

85. แปดสิบห้า

86. แปดสิบหก

87. แปดสิบเจ็ด

88. แปดสิบแปด

89. แปดสิบเก้า

90. เก้าสิบ

91. เก้าสิบหนึ่ง

92. เก้าสิบสอง

93. เก้าสิบสาม

94. เก้าสิบสี่คน

95. เก้าสิบห้า

96. เก้าสิบหก

97. เก้าสิบเจ็ด

98. เก้าสิบแปด

99. เก้าสิบเก้า

100. หนึ่งร้อย

101. หนึ่งร้อยหนึ่ง

102. หนึ่งร้อยสอง

103. หนึ่งร้อยสาม

104. หนึ่งร้อยสี่คน

105. หนึ่งร้อยห้า

106. หนึ่งร้อยหก

107. หนึ่งร้อยเจ็ด

108. หนึ่งร้อยแปด

109. หนึ่งร้อยเก้า

110. หนึ่งร้อยสิบ

111. หนึ่งร้อยสิบเอ็ด

112. หนึ่งร้อยสิบสอง

113. หนึ่งร้อยสิบสาม

114. หนึ่งร้อยสิบสี่

115. หนึ่งร้อยสิบห้า

116. หนึ่งร้อยสิบหก

117. หนึ่งร้อยสิบเจ็ด

118. หนึ่งร้อยสิบแปด

119. หนึ่งร้อยสิบเก้า

120. หนึ่งร้อยยี่สิบ

121. หนึ่งร้อยยี่สิบเอ็ด

122. หนึ่งร้อยยี่สิบสอง

123. หนึ่งร้อยยี่สิบสาม

124. หนึ่งร้อยยี่สิบสี่

125. หนึ่งร้อยยี่สิบห้าสิบ

126. หนึ่งร้อยยี่สิบหก

127. หนึ่งร้อยยี่สิบเจ็ด

128. หนึ่งร้อยยี่สิบแปด

129. หนึ่งร้อยยี่สิบเก้า

130. หนึ่งร้อยสามสิบ

131. หนึ่งร้อยสามสิบเอ็ด

132. หนึ่งร้อยสามสิบสอง

133. หนึ่งร้อยสามสิบสาม

134. หนึ่งร้อยสามสิบสี่คน

135. หนึ่งร้อยสามสิบห้า

136. หนึ่งร้อยสามสิบหก

137. หนึ่งร้อยสามสิบเจ็ด

138. หนึ่งร้อยสามสิบแปด

139. หนึ่งร้อยสามสิบเก้า

140. หนึ่งร้อยสี่สิบ

141. หนึ่งร้อยสี่สิบเอ็ด

142. หนึ่งร้อยสี่สิบสอง

143. หนึ่งร้อยสี่สิบสาม

144. หนึ่งร้อยสี่สิบสี่

145. หนึ่งร้อยสี่สิบห้า

146. หนึ่งร้อยสี่สิบหก

147. หนึ่งร้อยสี่สิบเจ็ด

148. หนึ่งร้อยสี่สิบแปด

149. หนึ่งร้อยสี่สิบเก้า

150. หนึ่งร้อยห้าสิบ

151. หนึ่งร้อยห้าสิบเอ็ด

152. หนึ่งร้อยห้าสิบสอง

153. หนึ่งร้อยห้าสิบสาม

154. หนึ่งร้อยห้าสิบสี่คน

155. หนึ่งร้อยห้าสิบห้า

156. หนึ่งร้อยห้าสิบหก

157. หนึ่งร้อยห้าสิบเจ็ด

158. หนึ่งร้อยห้าสิบแปด

159. หนึ่งร้อยห้าสิบเก้า

160. หนึ่งร้อยหกสิบ

161. หนึ่งร้อยหกสิบเอ็ด

162. หนึ่งร้อยหกสิบสอง

163. หนึ่งร้อยหกสิบสาม

164. หนึ่งร้อยหกสิบสี่

165. หนึ่งร้อยหกสิบห้า

166. หนึ่งร้อยหกสิบหก

167. หนึ่งร้อยหกสิบเจ็ด

168. หนึ่งร้อยหกสิบแปด

169. หนึ่งร้อยหกสิบเก้า

축소

확대

สาม

“เอกสารควบรวมกิจการเหรอคะ” ฉันถามพลางชะโงกมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ของเขา

เขาพยักหน้า ฉันจึงกดพิมพ์ก่อนจะเดินกลับไปที่เครื่องพิมพ์

เอกสารของเขาพิมพ์ออกมา ฉันเย็บมันก่อนจะยื่นให้เขา

ธีโอยืนมองฉันอยู่ตรงนั้น สายตาเข้มข้นของเขาทำให้ฉันรู้สึกอึดอัด แต่ฉันก็ละสายตาไม่ได้

ทันใดนั้นเขาก็หันหลังแล้วเดินออกไป

ฉันสูดหายใจเข้าทันที ไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอกลั้นหายใจอยู่ ฉันเดินกลับไปที่โต๊ะทำงาน

สัปดาห์ที่ผ่านมาธีโอทำตัวแปลกๆ ฉันจับได้ว่าเขาแอบมองฉันบ่อยครั้งจนนับไม่ถ้วนแล้ว

โทไบอัสเองก็ดูหงุดหงิดมาสักพักเหมือนกัน วันก่อนฉันได้ยินพวกเขาทะเลาะกันเรื่องอะไรสักอย่าง ฉันพยายามทำเป็นไม่ได้ยินให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่ใช่เรื่องของฉัน แต่มันก็ทำให้บรรยากาศในออฟฟิศค่อนข้างอึดอัดและตึงเครียดนิดหน่อย

วันนั้นผ่านไปอย่างรวดเร็ว โทไบอัสขลุกอยู่ในห้องทำงานทั้งวันด้วยอารมณ์ขุ่นมัวตามเคย ครั้งเดียวที่ฉันได้ยินเสียงเขาคือตอนที่โอนสายโทรศัพท์เข้าไปให้ รู้ตัวอีกทีก็ห้าโมงครึ่งแล้ว คุณเคนกับคุณแมดเดนกลับไปตอนห้าโมงตรง ฉันจัดการปิดระบบทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก่อนจะปิดไฟแล้วมุ่งหน้าไปที่ลานจอดรถ พอถึงลานจอดรถ ฉันก็หยิบที่ชาร์จโทรศัพท์กับเสื้อผ้าอุ่นๆ สำหรับเปลี่ยน แล้วยัดทุกอย่างลงกระเป๋า

ฉันต้องกลับมาที่รถก่อนที่ทอมจะล็อกประตู ทอมทำงานช่วงเช้าไม่กี่ชั่วโมง แล้วกลับมาอีกทีตอนกลางคืนเพื่อเทขยะ ขัดพื้น ก่อนจะล็อกลานจอดรถตอนสามทุ่ม ทำให้ฉันมีเวลาเหลือเฟือที่จะไปเยี่ยมแม่ก่อนกลับมา

ฉันเดินผ่านลานจอดรถที่ว่างเปล่า ออกมาที่ชั้นล่างสุด ฝั่งที่ติดกับสวนสาธารณะ ฉันเดินลัดสวนสาธารณะ มุ่งหน้าไปยังป้ายไฟนีออนสีน้ำเงินขนาดใหญ่ที่อยู่บนยอดตึกโรงพยาบาลฝั่งตรงข้ามกับบริษัท เคน แอนด์ แมดเดน อินดัสทรีส์ โรงพยาบาลมาเทอร์ ทุกวันฉันจะเดินไปเยี่ยมดูอาการแม่ ฉันเดินขึ้นไปที่ชั้นสอง ตรงไปยังหอผู้ป่วย ห้องสิบแปด เตียงห้า

แม่ของฉันอยู่ที่นี่มาสามเดือนกว่าแล้ว ฉันนั่งลงในห้องที่ปลอดเชื้อ ฉันเกลียดโรงพยาบาล มันมักจะมีแต่กลิ่นเจลล้างมือ และหอผู้ป่วยนี้ก็คลุ้งไปด้วยกลิ่นความตาย ไม่ใช่ว่าแม่ของฉันป่วยเป็นโรคเรื้อรังร้ายแรงอะไรหรอกนะ ไลลา ไรลีย์ แม่ของฉัน อยู่ในอาการโคม่า

แม่กำลังขับรถกลับบ้านหลังจากเลิกงานที่บาร์แถวบ้าน คนขับรถขี้เมาคนหนึ่งฝ่าไฟแดงพุ่งเข้าชนรถแม่ รถของแม่พังยับเยิน ต้องใช้เครื่องมือตัดถ่างเพื่อนำตัวแม่ออกมา แม่ตกอยู่ในอาการโคม่านับตั้งแต่นั้น หมอบอกว่าแม่สมองตายแล้ว สิ่งเดียวที่ทำให้แม่ยังมีชีวิตอยู่คือเครื่องมือต่างๆ ที่ต่อเข้ากับตัวแม่

โรงพยาบาลบอกว่าพวกเขาสามารถยื้อชีวิตแม่ไว้ได้และหวังว่าจะเห็นการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องปาฏิหาริย์ก็ตาม ฉันยื้อมาได้เกือบสี่เดือนแล้ว หลังจากที่ยื่นอุทธรณ์คัดค้านการตัดสินใจถอดเครื่องช่วยหายใจของพวกเขา ฉันยังคงรอฟังผลจากสภาจริยธรรมทางการแพทย์ ฉันรู้ว่ามันเป็นการต่อสู้ที่ฉันจะต้องพ่ายแพ้ แต่สำหรับตอนนี้ มันทำให้ฉันมีเวลากับแม่มากขึ้น

มันเป็นเพียงเรื่องของเวลาก่อนที่พวกเขาจะถอดเครื่องช่วยหายใจของแม่ และบอกให้ฉันต้องกล่าวคำอำลา นี่ก็เป็นอีกเหตุผลที่ทำให้ฉันต้องอาศัยอยู่ในรถ ค่ารักษาพยาบาลของแม่แพงมาก และแม้จะถึงเวลาที่ต้องปล่อยแม่ไป ฉันก็ยังต้องอาศัยอยู่ในรถต่อไปอีกอย่างน้อย 2 ปีกว่าจะจ่ายหนี้ค่ารักษาทั้งหมดได้ ประกันสุขภาพของฉันครอบคลุมเฉพาะบุตรหรือคู่สมรสที่อยู่ในความอุปการะ แม่ของฉันไม่มีประกันสุขภาพ แม่ทำงานรับเงินสดและหางานประจำทำได้ไม่นานนัก

ฉันรู้ว่าคนส่วนใหญ่คงคิดว่ามันเป็นแค่ความหวังลมๆ แล้งๆ ที่แม่จะฟื้นขึ้นมา แต่ฉันยอมแพ้เรื่องแม่ไม่ได้จริงๆ แม่สอนให้ฉันเดิน พูด ใช้ช้อน สอนขี่จักรยาน แม่อยู่เคียงข้างฉันมาตั้งแต่ต้น อันที่จริง แม่คือเพื่อนคนแรกของฉัน และเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของฉัน แม่เลี้ยงดูฉันมาในฐานะแม่เลี้ยงเดี่ยวตั้งแต่ฉันเกิด พ่อทิ้งไปเมื่อรู้ว่าแม่ตั้งท้อง ฉันไม่เคยเจอหน้าผู้ชายคนนั้น และพูดตามตรงก็ไม่ได้อยากเจอเขาด้วย

ฉันเสียบ้านไปหลังจากจ่ายค่าผ่อนบ้านไม่ไหวอยู่สามสัปดาห์ ปรากฏว่าเราค้างจ่ายมาหลายเดือนแล้วตั้งแต่ก่อนเกิดอุบัติเหตุ แม่ปิดบังฉันมาตลอด ฉันต้องเลือกระหว่างรักษาชีวิตแม่ไว้กับเก็บรักษาบ้านไว้ ฉันเลือกแม่ ฉันรู้ว่าแม่ก็คงทำแบบเดียวกันเพื่อฉัน ฉันรู้ว่าฉันกำลังยื้อเวลาสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้ แต่ใครจะฆ่าแม่ตัวเองลงได้? ฆ่าคนคนเดียวที่ใช้ทั้งชีวิตรักและสนับสนุนคุณมาตลอด? เมื่อถึงเวลานั้น ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าฉันพยายามทำทุกอย่างแล้วจริงๆ ไม่อย่างนั้นฉันรู้ดีว่าจะต้องอยู่กับความรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต

ก้มมองแม่ เธอดูเหมือนแค่กำลังหลับ ยกเว้นก็แต่ท่อที่ห้อยออกมาจากปากซึ่งช่วยบังคับให้เธอหายใจ ประคองชีวิตเธอไว้ มีสายระโยงระยางหลายเส้นห้อยออกมาจากแขนผอมบางของเธอ เมื่อก่อนแม่เคยเป็นผู้หญิงที่แข็งแรง มีชีวิตชีวา และมีความสุข เธอดูอ่อนกว่าวัยเสมอ ด้วยผมสีบลอนด์ยาวเลยสะบักลงไป ผิวพรรณดีเยี่ยม ไม่มีริ้วรอย ริมฝีปากอิ่มสีชมพู และผิวสีแทน เธอดูดีมากสำหรับผู้หญิงอายุ 45 ปี

แต่ตอนนี้ผิวของเธอซีดเทา ผมมันลีบแบน เธอสูญเสียน้ำหนักและมวลกล้ามเนื้อไปหมด ตอนนี้เหลือแต่หนังหุ้มกระดูก กำลังผ่ายผอมลงเรื่อยๆ อย่างแท้จริงบนเตียงโรงพยาบาลนี้ ฉันนั่งบนเก้าอี้สีฟ้า ขยับเข้าไปใกล้เตียงแล้วจับมือแม่

"แม่จ๋า หนูคิดถึงแม่" ฉันปัดผมออกจากหน้าผากที่มันแนบติดอยู่กับผิวหนัง ฟังเสียงสัญญาณจากเครื่องวัดการเต้นของหัวใจ ฉันได้ยินมันดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอและเสียงเครื่องช่วยหายใจที่บังคับให้เธอหายใจ มันเป็นเหมือนเดิมทุกวัน เมื่อก่อนฉันเคยมาทุกวัน นั่งอยู่กับแม่เป็นชั่วโมงๆ เล่าเรื่องราวในแต่ละวันให้ฟัง หรือไม่ก็อ่านหนังสือให้ฟัง แต่หลังจากผ่านไปสองสามเดือน ฉันก็แค่มาบอกรักแม่ ฉันไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว

ฉันคิดถึงเสียงแม่ คิดถึงคำพูดของแม่ที่ว่าทุกอย่างจะต้องโอเค คิดถึงวิธีที่แม่ทำให้ทุกอย่างดูง่ายดายไปหมด ไลลา ไรลีย์ อาจไม่ใช่แม่ที่สมบูรณ์แบบ แต่เธอสมบูรณ์แบบสำหรับฉัน ใช่ แม่มีปัญหาเรื่องการดื่ม แต่นอกเหนือจากนั้น ฉันรู้ว่าแม่ทำดีที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วกับสถานการณ์ที่แม่ต้องเผชิญ

ไม่เคยมีครั้งไหนที่ขาดความรัก และไม่ว่าฉันจะทำพลาดอย่างแรงแค่ไหน แม่ก็อยู่ตรงนั้นเสมอเพื่อช่วยฉันประคับประคองให้ลุกขึ้นใหม่

ตอนนี้ฉันมองแม่ แล้วก็นึกถึงทุกสิ่งที่แม่จะพลาดไป ทุกความทรงจำที่แม่จะไม่มีส่วนร่วมอีกแล้ว

หลังจากนั่งอยู่กับแม่สักพัก ฉันก็รีบแวบเข้าห้องน้ำเล็กๆ คืนนี้พยาบาลแซลลี่เข้าเวรดึก เธอมักจะอนุญาตให้ฉันอาบน้ำที่นี่เสมอ มันเป็นครั้งเดียวที่ฉันจะได้อาบน้ำอุ่น ไม่ใช่น้ำร้อน แต่เป็นน้ำอุ่นๆ เพราะฝักบัวที่นี่ควบคุมอุณหภูมิไว้ ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่ได้บ่นอะไร น้ำอุ่นก็ดีกว่าน้ำเย็น คนอื่นๆ ในห้องนี้ต้องการความช่วยเหลือและเป็นผู้ป่วยติดเตียงเหมือนแม่ฉัน ฉันเลยไม่ต้องกังวลจริงๆ ว่าจะมีใครมาเปิดประตู แต่ฉันก็ล็อกประตูไว้เสมอเผื่อว่าพนักงานทำความสะอาดหรือพยาบาลคนไหนตัดสินใจแวะเข้ามา

ฉันอาบน้ำเร็วๆ สระผมและถูตัว เน้นขัดตัวเป็นพิเศษขณะที่ยังมีน้ำอุ่นให้ใช้ พอเสร็จ ฉันก็รีบออกมาเช็ดตัวให้แห้งแล้วเปลี่ยนเป็นกางเกงวอร์ม จะได้ไม่ต้องไปพยายามเปลี่ยนเสื้อผ้าในรถ ฉันสวมถุงเท้าก่อนแล้วค่อยสวมรองเท้าส้นแบน จากนั้นก็ยัดทุกอย่างกลับเข้าไปในกระเป๋าถือใบใหญ่ก่อนจะเดินกลับไปข้างเตียงแม่

บนโต๊ะข้างโทรศัพท์ที่กำลังชาร์จแบตอยู่ มีคลับแซนด์วิชวางอยู่ แซลลี่คงเข้ามาตอนที่ฉันอยู่ในห้องน้ำ เธอรู้สถานการณ์ของฉันดีและรู้ว่าฉันไม่ค่อยมีเงินเหลือหลังจากจ่ายค่ารักษาพยาบาลที่ต้องผ่อนจ่าย ดังนั้นทุกเวรที่เธออยู่ ฉันมักจะเจอแซนด์วิชหรืออาหารเหลือจากโรงอาหารวางรออยู่บนโต๊ะเสมอ

이전 챕터

다음 챕터

이전 챕터다음 챕터