สามสิบหนึ่ง

ฉันผุดลุกขึ้นยืน โทเบียสเดินเข้ามาหาแล้วคว้าแขนฉัน “ทำไมไม่กินข้าว”

“ฉันอยากกลับบ้าน” ฉันบอกเขา ไม่สนใจคำถาม พยายามกระชากแขนออก แต่เขาจับแน่นเหลือเกิน แขนเขาไม่ขยับเลย เหมือนดึงกำแพงอิฐ

“นั่นไม่ใช่ทางเลือก เธอก็รู้อยู่แล้ว” โทเบียสคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว ดวงตาเขาเปลี่ยนสลับไปมาระหว่างสีฟ้าปกติกับสีดำน...