บทโบนัส - แหวนและสิ่งของ

“ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้ว โคล ฉันไม่ไหว” ลิตาพร่ำพูดซ้ำๆ จากบนหมอน ศีรษะเอนไปด้านหลัง แอ่นลำคอเย้ายวนนั้นให้เขา เธอกุมมือตัวเองไว้ในที่ที่เขามองไม่เห็น แต่ผ้าปูที่นอนแทบจะหลุดออกจากเตียงหมดแล้ว เศษโฟมเล็กๆ ลอยหลุดออกมาจากขอบเตียงสองสามชิ้น เขาหัวเราะเบาๆ ชิดผิวกายเธอ เธอสั่นสะท้านไปกับสัมผัสนั้น และโคล...