บทที่ 126

มุมมองของล็อตตี้

เวลาผ่านไปช้าเนิ่นนานราวกับชั่วนิรันดร์ขณะที่ฉันรอคอยอย่างกระวนกระวายอยู่ที่บ้านกับแอนนา

ฉันโทรหาอเล็กซ์ประมาณสี่โมงเย็น และตอนนี้ทุ่มหนึ่งแล้ว ความกังวลของฉันยิ่งทวีคูณขึ้นทุกครั้งที่เข็มนาฬิกาเดิน ไม่แน่ใจว่าทำไมเขาถึงทำงานดึกขนาดนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาออกไปตั้งแ...