บทที่ 58

-วีรา-

โนอาห์กับฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะกันอยู่นาน สองเราต่างใช้เวลาทำความเข้าใจข้อมูลในแบบของตัวเอง แต่ในที่สุด เราทั้งคู่ก็หิวจนตาลาย

“โทษที ฉันยังไม่มีเวลาไปล่าอะไรมาเลย เราต้องออกไปหาอะไรกินกัน”

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปหาอะไรมาให้เราเอง เธอนั่งรออยู่ที่นี่แหละ” เขาเสนอ

“นายทำแบบนี้บ่อยนะ รู้ตัวไหม”

“ทำอ...