บทที่ 113

เบลค

ผมลืมตาไม่ขึ้น เปลือกตามันหนักอึ้ง แต่รอบตัวกลับมีเสียงดังจอแจไปหมด

ผมรู้สึกได้ว่าบาดแผลจากไฟไหม้กำลังค่อยๆ สมานตัว แต่มันก็เป็นแค่แผลภายนอก

แอ็กเซลหลับใหลอยู่ในหัวผม แต่ผมสัมผัสได้ถึงความวิตกกังวลที่แผ่ออกมาจากเขา ผมรู้ว่าเขากำลังคิดถึงใคร แต่ผมต้องทำหัวให้โล่ง สมองผมฟุ้งซ่านไปหมด

ผมรู้ว่า...