บทที่ 17

เบลค

มืดดับไป

ผมอยู่ในความมืดมิดสนิท

ผมรู้สึกเหมือนไม่ใช่ตัวเอง รู้สึกเหมือนไปอยู่อีกที่หนึ่ง

แม้แต่แอ็กเซลก็ไม่ได้อยู่กับผม หมาป่าของผมหายไปไหน?

ผมรู้สึกโดดเดี่ยว

ผมต้องตื่นขึ้นมา นี่มันนานพอแล้ว ผมคืออัลฟ่า ผมต้องอยู่กับฝูงของผม

ช้าๆ ผมพยายามดันตัวเองฝ่าความมืดกลับไปข้างหน้า มันเป็นการต่อสู้ที่ยาก...