บทที่ 98

เบลค

ผมสะดุ้งตื่นและกวาดตามองไปรอบห้อง

นี่ผมอยู่ที่ไหนวะเนี่ย?

อ้อ ใช่สิ ผมมานอนที่ห้องพักแขกชั้นเดียวกับพ่อแม่นี่นา

ผมจ้องเพดาน ภาพของอิซซี่ก็ผุดขึ้นมาในหัว

โธ่เว้ย บ้าชิบ

ผมลุกขึ้นนั่งห้อยขาข้างเตียง อดไม่ได้ที่จะวางศอกลงบนเข่าแล้วซบหน้าลงกับฝ่ามือ

“ฉันน่าจะกลับไปที่ห้องจริง ๆ” ผมพึมพำกับตั...