153

เขาหัวเราะ “ฝันไปเถอะพวกนั้น”

ผมกระแอม “ทำไม… ต้องช่วยผมด้วยล่ะครับ หลังจากเรื่องทั้งหมดนี่?”

เดกอนหันหน้ามามองผม แสงเล็กน้อยวูบวาบในดวงตาของเขา “ฉันเป็นผู้ประสานงานของแกด้วยเหมือนกัน”

แล้วเขาก็เดินจากไป

“ขอบคุณครับ” ผมพูดอย่างตกใจ “ผมจะจำไว้”

ผมแต่งตัวอย่างรวดเร็ว คว้ากุญแจแล้วออกไปข้างนอก ผมไม่เสี...