264

ลูซี่

ใจฉันหล่นวูบเมื่อคิดถึงเรื่องนั้น เขายิ้มเยาะแล้วเดินเข้ามาพร้อมกับถาดอาหาร โรงอาหารยังคงจอแจขณะที่เขาเดินเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ แสงจากนาฬิกาข้อมือของเขาดูเหมือนจะแรงขึ้น และท้องไส้ฉันก็เริ่มปั่นป่วนราวกับว่าร่างกายของฉันรู้ว่ามันทำให้ฉันป่วย

“ใจดีจังเลยนะครับ” เขาพูด “ผมไม่ได้มารบกวนใช่ไหมครั...