309

เยลโล่วริดจ์ค่อย ๆ เลือนหายไปในกระจกมองหลังขณะที่ผมขับรถ ท้องของผมเริ่มผ่อนคลายลง และกล้าพูดได้เลยว่าผมเริ่มหิวมากขึ้น โชคดีที่แมตต์ห่ออาหารกลางวันมาให้ผม ข้างในเป็นอะไรไม่สำคัญ แต่ผมอยากกินสเต๊กชิ้นยักษ์กับพาสต้าที่เขาทำเมื่อสองสามคืนก่อนอย่างประหลาด ทั้งยาปรุงทั้งอะไรต่อมิอะไร ผมคงจะกินมันเข้าไปก่...