72

ลูซี่

ดวงตาของเขาเบิกกว้าง “ฉะ... เชี่ยเอ๊ย จริงดิ? แล้วเธอไปอยู่ที่ไหนมาล่ะ?”

ฉันเอนหลังพิงพนักเก้าอี้แล้วดึงชายแขนเสื้อตัวเองเล่น “เอ่อ... ฉัน... ได้รับการอุปการะน่ะ แต่มันก็ไม่ได้... คือ มันก็ไม่ได้ดีที่สุดหรอก”

ริมฝีปากเขากระตุกเล็กน้อย และเขาพยักหน้า “ฉันก็คิดไว้อยู่แล้วล่ะ... ก็นะ ในเมื่อเธอก...