บทที่ 120 เด็บบี้น้ำตกจากเมฆไปยังหุบเขา

เห็นว่าเธอไม่อยากพูดต่อ มาร์ตินจึงหยุดถามและเดินเข้าไปหาเธอ เขาเอื้อมมือไปเกี่ยวผมที่หลุดออกมาของเธอไว้หลังหูอย่างอ่อนโยน

ท่าทีสนิทสนมนั้นทำให้หัวใจของแพทริเซียที่เพิ่งสงบลงเต้นแรงอีกครั้ง

มาร์ตินถามด้วยเสียงแหบพร่า "หิวหรือยัง ไปกินอาหารเช้ากันก่อนเถอะ อยากกินอะไรล่ะ"

แพทริเซียกังวลว่าอารมณ์จะปะ...