บทที่ 125 แพทริเซียและเด็บบี้ถูกลักพาตัว

รูม่านตาของมาร์ตินหดเล็กลงด้วยความโกรธเมื่อเห็นแพทริเซียถูกใส่ร้าย แต่ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบโต้ เธอก็จับมือเขาอย่างใจเย็น กระซิบให้เขาได้ยินเพียงคนเดียว

"ปล่อยให้พวกเขาพูดไป ตราบใดที่เรารู้ความจริง นั่นก็พอแล้ว"

มาร์ตินมองเธอ กลืนความโกรธเอาไว้ ทันทีที่แพทริเซียแสดงความเคารพต่อผู้ล่วงลับเสร็จสิ้น เ...