บทที่ 818: ออสตินกลับบ้าน

ไม่กี่ปีที่ผ่านมา ออสตินโตขึ้นสูงและผอมเพรียว ใบหน้าของเขาดูสมบูรณ์แบบอย่างไม่ต้องสงสัย

ตอนนี้เขากำลังยืนเอ้อๆ อยู่ในโถงทางเดิน แสงส่องจากด้านหลังทำให้ใบหน้าของเขาดูมีเงามืด ดวงตาลึกลับน่าค้นหา

เขาจ้องมองโทรศัพท์อยู่นานเหมือนชั่วนิรันดร์ แล้วในที่สุดก็โทรออก

สายต่อติดอย่างรวดเร็ว ก่อนที่อีกฝ่ายจะ...