บทที่ 897 ออสตินที่ไร้ความช่วยเหลือ

แคเรนนั่งอยู่บนพื้น พิงกำแพงด้วยสีหน้าเย่อหยิ่ง ทั้งๆ ที่ถูกล่ามโซ่ไว้

เธอยิ้มเยาะ "เห็นไหม บอกแล้วไง ตราบใดที่แกฟังฉัน มาร์ตินก็จับแกไม่ได้หรอก แกเป็นลูกฉัน ทำไมฉันจะทำร้ายแกล่ะ"

ออสตินเงยหน้าขึ้นทันที จ้องเธอด้วยความเกลียดชังอย่างที่สุด

เป็นเธอนี่เอง ทุกอย่างเป็นความผิดของเธอ

เธอเหมือนปีศาจ คอ...