บทที่ 908 การประนีประนอมของฮันนาห์

ลิซ่ากำลังตากผ้าอยู่ที่ระเบียง เมื่อเธอได้ยินสิ่งที่พูดกัน เธอก็แข็งค้างไปเลย กำราวตากผ้าแน่นราวกับเป็นเชือกชูชีพ ลืมขยับตัวไปเลยทีเดียว

รู้สึกเหมือนอากาศรอบตัวหยุดนิ่งไปชั่วขณะ

หลังจากผ่านไปนานเหมือนชั่วนิรันดร์ ในที่สุดเควนตินก็ทำลายความเงียบ "เดี๋ยวนะ เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไร? เขาอยู่ในสภาพเหมือนผ...