บทที่ 13

ไคเดน

ผมวิ่งไปที่คุกอย่างรวดเร็ว คาบเสื้อผ้าไว้ในปาก ร่างหมาป่าของผมใช้เวลาวิ่งเกือบชั่วโมง เพราะร่างกายยังเจ็บปวดจากเมื่อวาน แต่ผมรู้ดีว่าถ้าผมเกือบหายดีแล้ว ไอ้เวรตัวนั้นก็ต้องรู้สึกตัวแล้วเหมือนกัน วันนี้มันจะได้รู้ว่าใครเป็นผู้นำที่นี่ จริงๆ แล้วผมไม่คิดว่าจะปล่อยมันออกจากห้องขังนั่นอีกเลย แต่ถ...