บทที่ 111

จอห์น

ผมตื่นตอนเที่ยง แต่คู่ชีวิตของผมยังคงหลับอยู่... ตอนนี้เธอตื่นสายแล้ว... ผมเริ่มกังวล พวกเราอาจจะเป็นอมตะ แต่ผมไม่รู้จักใครสักคนที่ไม่ต้องการน้ำ นี่เป็นวันที่ 4 แล้วที่เธอเป็นแบบนี้... แต่เธอดูเหมือนจะสบายดี

เธอหลับเหมือนเด็กน้อย มีรอยยิ้มเล็กๆ ที่มุมปากราวกับกำลังฝันถึงอะไรดีๆ ผมพยายามปลุกเธ...