บทที่ 39

"ได้ยินเสียงนั่นไหม" คอนเนอร์ถาม

ผมตั้งใจฟังอย่างเต็มที่ แต่ไม่ได้สังเกตเห็นอะไรผิดปกติ

"ฟังดูเหมือนความสงบนะ ทำไมไม่ออกไปข้างนอกล่ะ" เขาพูดกระตุ้นพลางดื่มชาจนหมดก่อนผม

"ไม่ เธอบาดเจ็บอยู่ เธอต้องการผม" ผมพึมพำ

"ผมดูแลฝูงได้" เขาชี้ที่ตัวเอง

"แม้แต่หมาป่าของผมก็ไม่เห็นด้วย" ผมบ่น

"นานแค่ไหนแล...