บทที่ 1821

ลิตาลดเสียงลงอีกครั้งขณะที่ร้องไห้ เธอคุกเข่าลงกับพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง "หนูไม่อยากเห็นพ่อแม่ติดคุก แต่หนู... แต่หนูรู้ว่าพวกเขาต้องการอะไร พวกเขาต้องการให้คุณปลอดภัย"

"ฉันขอโทษนะลิตา" ลิตาก้มตาลงด้วยความรู้สึกผิด

"ตอนนี้ฉันแค่ดีใจที่ลิตาไม่ได้อยู่บ้าน ถ้าเขาอยู่ที่นั่น... ฉันคิดว่าความทรงจำของเขา...