2596

"จริงหรอ" นาตาชา มาร์ติน ยิ้มอย่างอิจฉาพลางวางชามกระเบื้องลง "ที่แท้เธอก็ยังมีพี่น้องอยู่นี่เอง ดีจังเลย ไม่เหมือนฉัน... พ่อแม่ฉันวางทุกอย่างไว้บนบ่าฉัน ถึงอยากหนีก็หนีไม่ได้"

เธอเอนหลังพิงโดยกอดหมอนนุ่มไว้ในอ้อมแขน มองเพดานพลางถอนหายใจ "จิตสำนึกฉันหนีไม่พ้นแม้จะวิ่งหนีไป ฉันกลัวว่าถ้าพ่อแม่สูญเสีย...