บทที่ 847

คลอยตกตะลึงและพูดว่า "ว่าแต่ ฉันท้องอยู่นะ... ฉันไม่สามารถปล่อยให้ลูกในท้องอดอยากได้"

เห็นว่าคลอยเริ่มหยิบจานขึ้นมาและก้มหน้าลงกิน มิตเชลล์กำหมัดแน่น

ตอนนี้เธอร้องไห้ไม่ออกแล้ว...

ทุกครั้งที่เธอพูดถึงลูก เธอจะกินอาหาร ราวกับว่าลูกคือความหวังเดียวของเธอ

คำพูดสุดท้ายของหนานกงเยนสร้างความเจ็บปวดให้...