บทที่ 4

คนแปลกหน้ามองเธอและเลิกคิ้ว เอ็มม่าคิดว่าเขาคงคิดว่าเธอเป็นโสเภณี และนั่นเป็นส่วนหนึ่งในแผนของเธอ บางทีผู้ชายรวยคนนี้อาจจะให้เงินที่เธอต้องการได้

อย่างน้อยเขาก็หล่อ เธอคิด ถ้าเธอจะถูกขาย ก็ควรจะเป็นไปตามเงื่อนไขของเธอเอง

"โอเค ฉันเห็นแล้วว่าเรื่องมันจะไปทางไหน ได้" เขาไม่พูดอะไรหลังจากนั้น

เอ็มม่าเพลิดเพลินกับความอบอุ่นภายในรถ แต่ก็รู้สึกแย่กับความเลอะเทอะที่เธอทำในรถ น้ำฝนสกปรกคงจะทิ้งคราบบนเบาะหนังเงางาม แต่เขาดูเหมือนจะไม่สังเกตเห็น

พวกเขามาถึงโรงแรมหรูห้าดาว ล็อบบี้หรูหราอลังการ รองเท้าเปียกของเธอเดินลากเสียงดังบนพื้นหินอ่อนขัดมัน เพดานกระจกสะท้อนภาพของเธอกลับมา เอ็มม่ารู้ว่าข้อสงสัยของเธอถูกต้อง เขาคิดว่าเธอเป็นโสเภณี และมีความคาดหวังที่มาพร้อมกับสิ่งนั้น

เธอเดินตามเขาไปที่เคาน์เตอร์ต้อนรับ พนักงานสง่างามที่เคาน์เตอร์ทักทายเขาด้วยความกระตือรือร้นเหมือนคนคุ้นเคย

"สวัสดีตอนเย็นค่ะ คุณสจ๊วต แม่บ้านได้ไปจัดการห้องของคุณแล้ว คุณจะพบว่าผ้าปูที่นอนทั้งหมดได้รับการเปลี่ยนเป็นชุดใหม่แล้วค่ะ" เธอพูดอย่างตื่นเต้น เอ็มม่าเห็นป้ายชื่อของพนักงานที่เขียนว่า จีน่า เอาล่ะ จีน่าดูเหมือนจะห่วงใยความพึงพอใจของแขกคนนี้มาก เอ็มม่ากลอกตาในใจกับวิธีที่จีน่าประจบประแจงเขา แต่เธอก็ไม่อยู่ในฐานะที่จะตัดสินใคร

"ขอบคุณนะ จีน่า" เขาตอบ "และเรียกฉันว่า วิลล์นะ" เขาขยิบตา ช่างเป็นเพลย์บอยอะไรเช่นนี้

"ค่ะ คุณ... คือ วิลล์คะ" จีน่าพูดเสียงหวาน เอ็มม่าก้มหน้าลงขณะที่วิลล์พาเธอไปที่ลิฟต์

หัวใจของเธอเต้นรัวในลำคอ ฉันกำลังทำอะไรอยู่?

ปัญหาทั้งหมดของเธอจะได้รับการแก้ไขถ้าแผนนี้สำเร็จ แต่มันอาจนำมาซึ่งปัญหาใหม่อีกมากมาย เธอยอมเสี่ยงแค่ไหน? การตัดสินใจได้ถูกทำไปแล้ว ตอนนี้สิ่งที่เธอต้องทำคือดำเนินการต่อไป

เขาพาเธอไปที่ห้องสวีทสวยงาม เธอไม่เคยเห็นที่พักหรูหราขนาดนี้มาก่อน ทุกอย่างเป็นสีขาวนุ่มและครีมตัดกับสีทอง เธอกอดกระเป๋าไว้แนบอกเพื่อซ่อนความเลอะเทอะของตัวเอง เขาเห็นการกระทำของเธอและหัวเราะ

"ไม่มีใครจะเอาของขยะของคุณไปหรอก" เขาเดินเข้าไปในห้องและนั่งลงบนโซฟาหรู เอ็มม่าจ้องมองเขา เขาหล่อจริงๆ และเป็นตัวเลือกที่ดีกว่าคนแก่ลามกที่ทำข้อตกลงซื้อคน เธอยืนอยู่ที่ประตูและมองดูเขาคลายเนคไทและถอดเสื้อสูทออก

มันไม่ต่างอะไรจากผู้ชายที่ไปรับโสเภณีมาสำหรับคืนหนึ่ง เธอกำลังจะเสนอให้ชายคนนี้จ่ายเงินเพื่อแลกกับเซ็กส์ นี่คือความสิ้นหวังล้วนๆ แต่เธอไม่มีทางเลือก เงินจะแก้ปัญหาของเธอได้ เธอรู้ดี

"เข้ามาสิ อย่าแค่ยืนอยู่ตรงนั้น"

เอ็มม่าค่อยๆ เดินเข้าประตูมา และรู้สึกแย่เมื่อเธอทำน้ำหยดลงบนพรมหรู เขาครางและโยนผ้าขนหนูแห้งให้เธอ

"ไปอาบน้ำและเช็ดตัวให้แห้งซะ" วิลล์ชี้ไปที่ห้องน้ำ

เอ็มม่าคว้าผ้าขนหนูและรู้สึกถึงความนุ่ม อุ่นและแห้งของมัน เธอค่อยๆ เดินเข้าไปในห้องน้ำในตัวและรู้สึกทึ่ง หินอ่อนและทองคำอีกแล้ว อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ครอบครองห้อง มีลูกบิดและปุ่มมากมาย เทียนหอม ขวดผลิตภัณฑ์หรูหรา ผ้าขนหนูนุ่มและเสื้อคลุมอาบน้ำวางอยู่ทั่วไปในการออกแบบที่ดูเหมือนไร้ระเบียบแต่มีจุดประสงค์

บางทีสำหรับคืนหนึ่ง เธออาจจะเป็นผู้หญิงที่มีชีวิตแบบนี้ แต่เมื่อเธอจ้องมองห้องที่น่าเกรงขาม เธอรู้สึกตัวเล็กลงเรื่อยๆ

"ฉันไม่ได้ยินเสียงน้ำไหลในนั้นเลยนะ" เขาตะโกนจากนอกประตูห้องน้ำ เขาเปิดประตูและประหลาดใจที่พบว่าเธอแค่ยืนอยู่ตรงนั้น "คุณกำลังทำอะไร?"

"ฉัน... ฉันไม่รู้วิธีใช้อ่างน้ำ" เอ็มม่าพูดเสียงแผ่ว วิลล์กลอกตาและเดินตรงมาหาเธอ เขายืนใกล้เธอมากจนเธอต้องเงยหน้าขึ้นตรงๆ เพื่อมองเขาในดวงตา

"คุณไม่เคยให้ที่พักหรูขนาดนี้กับลูกค้าคนอื่นเลยเหรอ" เขาเดินเข้ามาหาเธอ ทำให้เธอต้องถอยหลังจนชนอ่างอาบน้ำ เขาโน้มตัวข้ามเธอไปเปิดน้ำ ดวงตาของเขาวาววับอันตราย รอยยิ้มเจือความเจ้าเล่ห์ "อาบน้ำให้สบายนะ"

เขาทิ้งเธอไว้ตรงนั้นและรออยู่ข้างนอก เขาส่ายหัว ผู้ชายบางคนอาจจะชอบการแสดงไร้เดียงสาแบบนี้ แต่เขาไม่ใช่ เขาหวังว่าเธอจะเลิกแสดงเสียที เขากำลังจะจ่ายเงินให้เธอในที่สุด

เอ็มม่าเพลิดเพลินกับการอาบน้ำ เธอชำระล้างเรื่องราวทั้งหมดของวันนี้ออกไป ขณะที่สางผมที่พันกัน เธอก็พยายามจัดระเบียบความคิดที่ยุ่งเหยิง ไม่มีทางย้อนกลับไปแล้ว เธอต้องทำใจยอมรับว่าเธอก็ไม่ได้ดีไปกว่าเจนหรือแอนนา หรือแม้แต่วิเวียน เธอกำลังจะใช้ผู้ชายคนนี้เพื่อเงิน ความรู้สึกรังเกียจตัวเองแล่นผ่านเข้ามา เธอต้องสลัดมันทิ้งไป นี่แหละคือความจริง เสื้อผ้าเปียกของเธอถูกทิ้งไว้บนพื้น เธอสวมเสื้อคลุมอาบน้ำนุ่มฟู

กระจกสะท้อนคนละคนกับที่เดินเข้ามา ก่อนหน้านี้ เด็กสาวที่จิตวิญญาณจมดิ่งในพายุแห่งวันมองกลับมา แต่ตอนนี้มีหญิงสาวที่ควบคุมชะตาชีวิตตัวเองได้แล้ว

"เลิกหลอกตัวเองได้แล้ว" เอ็มม่าพูดกับกระจก "เธอกำลังจะนอนกับคนแปลกหน้าเพื่อเงิน ฉันต้องทำยังไงให้เขายอมให้เงิน 50,000 ดอลลาร์ เธอกำลังเอาตัวเองเข้าไปพัวพันอะไรกันแน่" เธอถามตัวเอง

เธอรู้ว่าเขาคิดว่าเธอเป็นอะไร เธอรู้ว่าเขาต้องการอะไรจากเธอ และเธอรู้ว่าเธอต้องการอะไรจากเขา หวังว่าทั้งคู่จะได้สิ่งที่พอใจในคืนนี้

เมื่อเอ็มม่าออกมาจากห้องน้ำ ชายคนนั้นนั่งอยู่ที่ขอบเตียง เขาถอดเสื้อออกแล้ว ทำให้เอ็มม่าได้เห็นเขาชัดเจน ว้าว... เขาหล่อมากจริงๆ

"เข้ามาใกล้ๆ" เขาพูดกับเธอ เธอเดินโซเซเข้าไปหา ร่างกายสั่นเทากับความจริงที่กำลังเผชิญ เลือดสูบฉีดขึ้นหน้า เธอรู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ออกมาจากผิว

เขาแสยะยิ้มใส่เธอ คว้ามือเธอและดึงเข้าหาตัว เขาพลิกตัวให้เธอนอนหงายบนเตียง ไม่มีเวลาให้ประมวลผลว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะเขากำลังโน้มตัวอยู่เหนือเธอ

เอ็มม่าหายใจเป็นห้วงๆ ขณะเตรียมตัว นี่แหละ สายตาของเธอกวาดมองไปตามร่างของเขา ชายแปลกหน้าสุดเซ็กซี่หัวเราะ

"คุณจะแสดงเป็นสาวบริสุทธิ์ต่อไปจริงๆ เหรอ ผู้ชายบางคนอาจจะชอบ แต่ผมไม่ใช่แนว เห็นชัดว่าคุณชอบในสิ่งที่เห็น" เขากระซิบขณะที่ใบหน้าเข้ามาใกล้ เอ็มม่ารู้สึกเหมือนจะเป็นลม

"ฉัน..." เธอพยายามพูด

"ผมจะไม่จูบคุณ" เขาพูดต่อ "นี่เป็นแค่ดีลทางธุรกิจเท่านั้น" เขากัดใบหูเธอเบาๆ เอ็มม่ารู้สึกเหมือนจะระเบิดตรงนั้น บางทีอาจเป็นเพราะเธอเพิ่งมีวันที่แย่ที่สุดในชีวิต หรือเพราะเธอเอาตัวเองเข้ามาอยู่ในสถานการณ์บ้าๆ แบบนี้ แต่เธออดคิดไม่ได้ว่าทั้งหมดนี้ช่างเซ็กซี่เหลือเกิน

"ใช่" เอ็มม่าสั่นเสียง "แค่ดีลทางธุรกิจ"

ฉันไม่สนใจเขา เขาก็ไม่สนใจฉัน เธอย้ำกับตัวเอง เอ็มม่าดึงผมตัวเองไปด้านหลัง นิสัยเวลาประหม่า

เธอมองไปที่คู่นอนและเห็นความอันตรายในดวงตาเขาละลายหายไป และทันใดนั้น ใครบางคนก็ปรากฏขึ้น เขาดูตกใจอย่างแท้จริง ราวกับเห็นผี

"เกรซ" เขากระซิบ

เอ็มม่ารู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย เมื่อไม่กี่วินาทีก่อน เขาเย็นชาและโหดร้าย ตอนนี้เขากลับอ่อนโยนและหวานซึ้ง เขาเป็นอะไรไป ริมฝีปากของเขาแนบลงบนริมฝีปากเธอด้วยจูบที่เร่าร้อนและเต็มไปด้วยความปรารถนา

ทุกส่วนของร่างกายเธอตอบสนองต่อจูบนั้น แต่ก่อนที่เธอจะปล่อยตัวให้หลงไปกับมัน เธอนึกถึงคำพูดของเขา ผมจะไม่จูบคุณ เขาบอก เธอผละออกจากเขา เขามองเธอด้วยความโหยหา

ไม่ว่าเกรซจะเป็นใคร เธอได้เข้ามาแทนที่เอ็มม่าในความคิดของเขาแล้ว