บทที่ 72

สองสามวันถัดมาเต็มไปด้วยความตึงเครียด วิลไม่ได้กลับบ้านเลย เขาจมอยู่กับงานในตอนกลางวัน และตอนกลางคืนก็หายไปไม่รู้อยู่ที่ไหน เธอรู้สึกเหมือนเป็นฟองอากาศลอยอยู่กลางทุ่งโล่งภายในคฤหาสน์หลังนั้น มันทั้งสวยงามและกว้างใหญ่ และเธอไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของมัน เธอแค่ล่องลอยไปมาข้างใน ไม่มีที่ไหนดูเหมาะสมให้เธอล...