บทที่ 92

(มายาเล่า)

ร่างกายของฉันรู้สึกหนักอึ้ง ดึงฉันให้ใกล้พื้นมากขึ้น ถ้าไม่ได้ลุงคอยพยุงไว้ ฉันคงล้มลงไปกองกับพื้นไปแล้ว ทุกการเคลื่อนไหวเหมือนดึงเอาลมหายใจออกจากตัวฉัน ลมหายใจของฉันแรงและหนัก ฉันไม่เคยรู้สึกอ่อนแรงขนาดนี้มาก่อนในชีวิต แต่โชคดีที่เราไปถึงสำนักงานที่คู่ชีวิตของฉันรออยู่อย่างรวดเร็ว ทันท...