#Chapter 135 ตายหรือมีชีวิต

มุมมองของจัสติน

ในที่สุดเธอก็หลับไป ซึ่งผมคิดว่าจะไม่มีวันเกิดขึ้น วันของเธอวุ่นวายและยาวนาน ส่วนใหญ่เธอใช้เวลาตื่นขึ้นมาจากพิษร้ายแรงที่ครอบงำร่างกายเธอ

เธอสงบในความฝัน แม้ว่ายังคงครางเบาๆ และเจ็บปวดจากรอยฟกช้ำ เธอพึมพำชื่อผมหนึ่งหรือสองครั้งก่อนที่ผมจะเข้าไปนอนร่วมเปลญวนกับเธอ

เมื่อโอบกอดเธอ ผมร...