#Chapter 102 — หมาป่าโอเมก้า

ฮันนาห์ POV

ฉันรู้สึกว่างเปล่าเมื่อตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้นและพบว่าเซบาสเตียนไม่อยู่แล้ว ที่นอนฝั่งของเขาดูกว้างและว่างเปล่าเหลือเกิน มันทำให้ฉันรู้สึกหวาดกลัวอยู่ลึกๆ มีหลายสิ่งที่ฉันอยากคุยกับเขา แต่เมื่อวานฉันแทบพูดอะไรไม่ออกสักคำ ฉันยังไม่อยากเชื่อทุกอย่างที่ได้รู้มา หรือทุกอย่างที่ถูกบอกกล...