บทที่ 17: คำพูดเป็นไปไม่ได้

ผมยืนอยู่ที่นั่นขณะที่เขากำลังพูดคุยกับคนอื่น พยายามจับจ้องพื้นตรงหน้าในระยะไม่ไกลจากตัว แต่ก็ใกล้พอที่เขาจะคว้าตัวผมได้หากพยายามหนี ผมไม่รู้จะทำอย่างไรนอกจากยืนอยู่ตรงนั้น ในห้องโถงหินใหญ่ที่มีผนังสูงกว่าที่เคยเห็นมา ผมไม่เคยไปที่ไหนแบบนี้มาก่อน เคยเห็นแต่ผนังไม้ซุง ผนังกระท่อมเล็กๆ ที่เคยเรียกว่า...