บทที่ 80: ควรละอายใจ

บทที่ 80: ควรจะละอายใจ

ในตอนนั้นฉันไม่อาจควบคุมความรู้สึกของตัวเองได้ สิ่งสุดท้ายที่ฉันต้องการคือการมองเข้าไปในดวงตาสีเหลืองเข้มลึกลับของเขาอีกครั้ง ทำได้แค่ก้มหน้าหลบสายตาอันทรงพลังที่ดูเหมือนจะมองทะลุตัวฉันในตอนนั้น จริงๆ แล้วทุกครั้งที่เขามองฉัน ดวงตาของเขาเหมือนจะมองทะลุตัวฉันได้เสมอ แม้ตอ...