บทที่ 98: เราสายแล้ว

บทที่ 98: เรามาสาย

มุมมองของราเมริค:

ต้องบอกว่าตอนนี้ฉันรู้สึกขบขันกับเธอและอาการงอนเล็กๆ น้อยๆ ของเธอ การที่เธอคิดว่าเธอรู้ว่าเธอต้องการอะไรนั้นช่างน่ารักเหลือเกิน ฉันมองเธอขณะที่สวมอาภรณ์ชิ้นใหม่ให้เธอ แต่คราวนี้เธอติดขัดอยู่ในนั้นเพราะมันหนักกว่าและหนาเป็นอย่างมากเมื่อเทียบกับชุดตัวก่อนที่เธอส...