บทที่ 35: “เวลาที่จะกลับบ้าน”

"ถึงเวลาตาย" เสียงของไอ้คนเลวนั่นก้องในหัวฉันขณะที่ร่างกายฉันอ่อนปวกเปียกจมลงสู่ความมืดที่อุ่นสบาย

ฉันควรจะตายแล้ว แต่ทำไม?

"เธอชอบทำให้ 'วัวกระทิง' โกรธจริงๆ สินะ" เสียงอบอุ่นที่คุ้นเคยนั้นแทรกผ่านความมืดขณะที่เลโต้ยืนอยู่พร้อมรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า

"เธอว่าฉันผิดเหรอ" ฉันหัวเราะอย่างขมขื่นขณะที่เล...