บท 1387

รอยยิ้มของจอห์นไม่เคยหายไป เขาหยิบซองบุหรี่ออกมาจากกระเป๋า บุหรี่มวนที่เขาสูบเมื่อสักครู่ก็มาจากซองนี้ เขาหยิบบุหรี่อีกมวนขึ้นมาคาบไว้ที่ปาก จุดไฟและสูบเข้าไปอย่างแรง คราวนี้เขาไม่ไอแล้ว แต่กลับยื่นบุหรี่ที่เหลือทั้งซองให้ฉัน

"ฉันจะรอนาย"

ฉันไม่รู้ว่าตัวเองขับรถกลับมาได้ยังไง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามาถึง...