บท 1310

เสี่ยวชุนรีบเข้าไปประคอง จับแขนเฉิงเมิ่งเมิ่งไว้ พร้อมกับถามด้วยความห่วงใย "เมิ่งเมิ่ง เดินช้าๆ นะ"

เฉิงเมิ่งเมิ่งยืนทรงตัวได้แล้วรีบผลักเสี่ยวชุนออกไป

แต่ขณะที่เดิน ร่างของเธอยังคงโงนเงน

หลิวหมิงหยางหยุดฝีเท้า เขาหันกลับไปมองเฉิงเมิ่งเมิ่งแวบหนึ่ง กำลังจะเดินกลับไปหา แต่แล้วลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุด...