บท 292

หลินเหาวางชินเสวียลงจากตัว ร่างกายที่ไร้เครื่องปกปิดเผยให้เชี่ยวอวี้เห็นอย่างชัดเจน

"อ๊า!" เชี่ยวอวี้หน้าแดงก่ำด้วยความอาย กรีดร้องเสียงแหลม เอามือปิดตาแล้ววิ่งกลับไปทางริมแม่น้ำตามเส้นทางเดิม

เชี่ยวอวี้วิ่งมาถึงริมแม่น้ำในคราวเดียว เธอหยุดฝีเท้า หอบหายใจเบาๆ มองไปข้างหลัง เมื่อแน่ใจว่าหลินเหาไม่ไ...